Aanleiding en Doel

De Nieuwsflits van de Parkinson Vereniging van 9 januari j.l. vermeldde de expositie 'What Art Can Do'. "Iets voor ons?!", vroeg Marianne. Tot eind januari te zien in het ons totaal onbekende Lindenberg Cultuurhuis. Maar laat dat nu vlak bij de Waalbrug en de Stevenskerk liggen. Twee markante bouwwerken tijdens onze Walk of Wisdom² in 2021. Maar, das war einmal & weemoed. Op nu naar 'What Art Can Do', waar kunst en wetenschap samenkomen. Kunst gemaakt in co-creatie met mensen met parkinson. Nu zijn wij ware wetenschappers, noch kunstkenners, maar die parkinson is ons niet vreemd. En nu die zelfde Heer P. gretig en steeds meer van onze gezamenlijke wandelkilometers afknaagt is het niet onverstandig om ook een minder verstrekkend tijdverdrijf te gaan ontdekken en bedrijven.

Reizen, Hoe?

Hoewel januari ongepland, maar tot volle tevredenheid is drooggevallen, leek het OV ons wel een optie ('laat je rijden' – ook zonder komma ervoor en uitroepteken erachter – kan relaxed zijn). Maar dat gaat wel een ommelandse reis worden en ondanks de (meereis)korting nog ‘net niet’ voor niets, aldus het Spoorboekje. Opgejaagd door klingelende trams³ met de auto door de grote stad jakkeren en toch niet opschieten, daar Peperduur Parkeren in te krappe parkeervakken, dat is (voor ons Pennywise Zuinige Semi-Provincialen) ook geen onverdeeld genoegen. Hoe dan? Gewoon toch de auto pakken, maar dan anders. Doen zoals we naar Utrecht ook wel gaan: rijd naar een P+R aan de rand van de stad. Aldus zocht en vond ik er zo eentje vlak bij Lindenberg. Maar Nijmegen associëren we toch met wandelen (zie wederom²)! Marianne doet dat vooral met de kilometers tìjdens en ik wat meer met de 'meters' bier erna. De P+R aan gene zijde van de Waal, op 5 km van de bestemming, vond Marianne nèt ver genoeg. Oké, toe maar, ik laat me niet kennen. Route in de planner, adres en datum in agenda: zaterdag 18 januari!

De Reis Naar

Op deze mysterieus grijs mistige zaterdag zakten we de A50 af met rondom uitzicht op het prachtig berijpte kerstkaartwaardige landschap en vervolgens Googleden wij ons naar de P+R met de wat merkwaardige naam P+R Nijmegen-Noord & Lentse Plas/Moeke. Na de comfortabele rit in ons oude, maar stoelverwarmde barrel was het met – toch weer de te dunne handschoenen – in de ijzige variant van waterkoude wel even afzien. Niet mauwen, gewoon de pas erin zetten en houden. Lent, leuk om doorheen te lopen. Met de rivier nabij bleek mijn dopa-huishouding –ondanks de ruimhartig toegevoegde 10 mg Rotigotine daags, het Duracell⁴ criterium niet te halen. Ik ging lopen zoals dat konijntje met de goedkope en (dus) te snel lege huismerkbatterijen te snel langzamer ging trommelen. Maar met de brug in zicht en aangemoedigd door de herinneringen aan de eerdere wandeltocht bereikten wij weldra de Ridderstraat en na drie keer voorbijlopen ook het aan een soort binnenplaats liggende Lindenberg Cultuurhuis.

Het Doel (What Art Can Do)

Een wat gedateerd gebouw met een deels alternatievige, maar ook prettige sfeer en inrichting. De expositieruimte was niet veel groter dan een schoolklas. De tentoongestelde kunstwerken zijn verdeeld in 10 thema’s en laten daarin zien: 'What Art CanDo'. Het bezoeken van de expositie is geen middagvullende bezigheid, maar het is mooi om parkinson ook vanuit een ander perspectief waar te nemen en ervaren. En alleen al het initiatief verdient een bezoek. En wie weet wat de samenwerking van kunst en wetenschap verder in beweging brengt. In dat kader en in het verlengde van deze expositie is nog een performance⁵ gepland op zondag 9 februari.

Een Nevendoel & de Terugreis

Het bezoek in Lindenberg rondden we af in het gelijknamige café, waar we het met een bak koffie en een kop thee netjes droog hielden. Nog even een paar winkelstraten door (er zijn steden waar het minder prettig winkelen is) en natuurlijk moest er bij Ochre & Red nog een lomp groot kussen gescoord worden. Het was immers nog maar 6 km lopen tot de auto. Maar Marianne eiste dit vrachtje op zonder klagen en zonder pardon voor een groot deel van de route!

En ik, zijnde geen ezel, ik stootte me dus wèl twee keer aan de zelfde dopa-steen. De voorraad was weer iets eerder op dan nodig voor de geplande kilometers. Dat loopt vlotjes noch comfortabel en ’t is frustrerend, ook voor Marianne, die koud en moe heel begrijpelijk, zo snel mogelijk bij en in de auto wilde zijn. Moraal: Wie prettig verder komen wil, slikt steeds op tijd zijn pil! Plakt er nog een pleistertje bij, regelt een pomp, of zet de wekker ook! Maar ondanks het Off-ensief bereiken we onze auto, daar waar we 'm hadden achtergelaten.

En eenmaal thuis bij het – helaas weer zeer stook-onwijze – houtvuur⁶ kijken we, ondanks de nattig ijzige koude, voldaan terug op een geslaagde hybride sportief-culturele en dry january dag!

Voetnoten

1. (IJs)Koud kunstje deed me denken aan Ernst Daniel Smit, die deed toch ook iets met ijs in een recente film over parkinson? FF surfen….Dat was inderdaad ook ijs, maar heet 'Smelt'.
2. Walk of Wisdom, een ruim 130 km mooie wandelroute door het afwisselende landschap in en om Nijmegen. Je kunt de route in zelf te bepalen etappes en richting afleggen. Over de Walk of Wisdom wellicht later meer.
3. De vraag is hoeveel tramlijnen Nijmegen heeft?
4. Duracell, zie oude reclames
5. Theaterperformance & lezing, ik weet nog niet of ik er naar toe gegaan zou zijn, maar voor wie er oog en oor voor heeft beslist interessant! 
6. Haardvuur: onze bijverwarming en shameful & guiltpleasure. Zie ook de stookwijzer.