Om half 12 starten we met een warming up. Dan vlot verder met een behendigheidscircuit. In dit circuit worden balansoefeningen afgewisseld met kracht en behendigheidsoefeningen. Lukken je de oefeningen staand en lopend wat minder, dan is er altijd een toegestoken hand. En volstaat dat niet, dan maar kijken wat er zittend wèl lukt.

Tijd nu om de handschoenen op te pakken. De eerste gaat ons – onze kwaal ten spijt – redelijk goed af, in dit geval áán. Gevangen in twee bokshandschoenen vraagt het vastzetten van het klittenband van de tweede handschoen een handigheidje, lees een tandigheidje. En zo dat niet wil, is er altijd wel een boksmaatje of instructeur die even helpt. We sparren in steeds wisselende tweetallen. En rondom de bokszakken oefenen we met drie of vier personen.

Techniek, houding en snelheid gaan aan kracht vooraf. Het boksen kent maar enkele stoten. Maar door de veelheid aan variaties, het bewegen, tellen, anticiperen, in spiegelbeeld denken enzovoorts, is het een complexe aangelegenheid, die het brein flink aan het werk zet. Mede daarom wordt het boksen bij parkinson ook zo aanbevolen. Voordat we afronden, gaan we nog even los op de bokzakken. Heerlijk op volle kracht.

Het uur, dat meestal meer dan 60 minuten telt, is dan voorbij gevlogen. Er is hard gewerkt en gelachen met soms ook een traan (ik vertel niets nieuws als je het even niet kan hebben dat het 'freezen', de lage bloeddruk, of welke grap dan ook door onze 'grote vriend;  bedacht, je (weer eens) parten speelt).

Tenminste één les per trimester is er aandacht voor dagelijkse kleine problemen, bijvoorbeeld praktische tips en oefening hoe vanuit liggende houding omhoog te komen vanaf de grond, of te draaien in en op te staan uit bed.

Na afloop is het stoelen bijschuiven aan de grote en toch bijna te kleine tafel om gezamenlijk koffie te drinken. Daarbij lukt het steeds beter om een aanleiding te bedenken voor iets lekkers bij de koffie. Napraten over het boksen, bijkletsen, ervaringen rondom parkinson uitwisselen. De meesten vertrekken moe, maar meer nog voldaan, en zien uit naar de volgende keer.

De bokslessen worden begeleid door Michel Warlich, sportdocent, en Christian Kersten, fysiotherapeut aangesloten bij ParkinsonNet. Ook is er vaak een helpende hand van een stagiaire van Landstede of Deltion. Deze periode helpt stagiaire Tygo Williams. En dat doet hij heel goed.

Na de opbouwende start, financieel gesteund door de gemeente Heerde, staat het parkinsonboksen nu op eigen benen en zelfs vast op het rooster bij Sportscenter Bijsterbosch. Gewoon tussen de reguliere lessen yoga en bootcamp. En zo hoort het ook te zijn, want ons uurtje boksen is natuurlijk ook 'gewoon' sport. Althans zo ervaren wij dit.

De deelnemers – en hun 'vriend' parkinson of parkinsonisme - komen niet alleen uit Heerde, maar ook Veessen, Wapenveld, Hattem, Zwolle en zelfs Kampen.