Daarnaast ben ik naar een klein symposium in Maastricht geweest, ter ere van 25 jaar DBS aldaar. Het kostte tijd en energie, maar ik heb weer nieuwe inzichten opgedaan en bondgenoten gesproken. Dat vind ik altijd waardevol. Natuurlijk heb ik meteen van de gelegenheid gebruikgemaakt om het Bonnefantenmuseum te bezoeken. Daar was een prachtige tentoonstelling te zien van Matgorzata Mirga-Tas  genaamd 'This is not the end of the road' die mijn creatieve geest weer helemaal voedde.

Soms probeer ik de parkinson gewoon even los te laten. Zo ging ik met vriendinnen naar een kerstmarkt. Kan dat parkinson loslaten? Voor even wel, maar uiteindelijk herinneren de medicijnwekkertjes me eraan dat ik er toch weer even aandacht aan moet geven. Verder heb ik mij gericht op mijn vriendinnen en genoten van de mooie stad Münster. Aan het einde van de dag moesten we de trein halen. En wie liep er voorop? Ik natuurlijk! Want ik heb maar twee standen: hoog tempo of geen tempo. En de trein wacht niet!

In december gaf ik een dansles aan een groep mensen die korter dan vijf jaar geleden de diagnose parkinson hebben gekregen. Het was de afsluiting van een reeks bijeenkomsten. Zij gingen vrolijk naar huis, en mij gaf het een ware energieboost. Daarna bezocht ik op uitnodiging van één van mijn dansers een creatieve wintermarkt, een mooie keramieken kerstboom kocht ik daar, gemaakt door mijn danser met NAH (niet-aangeboren hersenletsel). Thuis heeft de kerstboom een mooi plekje op de schoorsteenmantel gekregen. Wat een genot om naar te kijken.

Met kramp strompel ik richting de kerst. Nu ontstaat er zelfs kramp in mijn buikspieren. Hoe komt dat ineens? Ik neem toch genoeg magnesium? Misschien te weinig eiwitten? Ik ben de laatste tijd ook wat afgevallen, en dat is niet de bedoeling. Tijd om met mijn diëtiste te overleggen hoe ik meer eiwitten kan binnenkrijgen tussen de medicatiemomenten door. Zij heeft vast goede tips voor me. Plantaardig eiwitpoeder, dat ik door zowel koude als warme gerechten kan doen en waar ik een smoothie mee kan maken, biedt hopelijk soelaas.

Met kerst werk ik aan de eiwitten, want ik maak in ieder geval pavlova als dessert. Dat zit vol eiwitten en suiker. Niet gezond, maar wel ontzettend lekker. En van de overgebleven eidooiers heb ik advocaat gemaakt. Ik ben normaal geen alcoholfan, maar een zelfgemaakt zacht advocaatje is echt niet te versmaden. Dat ging er wel goed in, alleen eigeel, een beetje suiker, en een scheutje wodka. Hik! Soms moet je de boel gewoon even de boel laten en genieten.