De bocht nemen gaat de ene keer beter dan de andere… Daar schreef ik al eerder over! 

Financieel had ik natuurlijk allang rekening gehouden met de komst van een driewieler. Want zijwieltjes op de eigen fiets laten zetten… deskundigen waren er niet enthousiast over. En als ik eenmaal aan een driewieler toe ben, wil ik niet 9 tot 12 maanden op de Wmo moeten wachten. Andere dorpsgenoten deden dat wel, ik ben ongeduldiger. 

Toen begon het vaker te regenen, blaadjes op de straat maakten de weg glad. Verstand gebruiken, Ria, dus vaker met de bus. En toen las ik in het Leidsch Dagblad van 6 november een stuk over een opvouwbare VIERwieler! 

Dat was leuk voor Scouters! En misschien ook voor mezelf. Ha ha!

"De fiets staat al beschreven op Scouters, mevrouw Snoek. Maar u mag natuurlijk altijd een afspraak maken voor een proefrit." Dat is natuurlijk weer Ria. Eerst doen, dan denken. Collega Corien 'doet' de fietsen bij Scouters, ik had er vorig jaar vluchtig naar gekeken. Later goed lezen. Dacht ik. Als ik er aan toe ben. Ik maakte een afspraak voor de proefrit, over drie weken. Dan had ik ruimte in de agenda.

Vervolgens kreeg ik hartklachten. Die had ik al, maar ik dacht dat de moeheid door Parki kwam. De neuroloog adviseerde meer entacapone in te nemen (dat versterkt de werking van levodopa).

Mijn Apple-horloge is geen arts, en soms erg dom, maar nu was het klokje slimmer dan de neuroloog. Want sinds mijn eerste atriumfibrillatie ‘s nachts, houdt het klokje AF (atriumfibrillarie) bij . Na juni was dat meestal 'minder' dan 2%, na een nieuwe aanval 3%, en vervolgens na een paar dagen van moeheid zonder dat ik een aanval opmerkte… 4%! Ooo?

Ik ging zoeken naar meer gegeven en zag torenhoge hartslagen, tijdens de wandeling op zondag in de waterleidingduinen, maar ook op de vrijdag en zaterdag ervoor en op de maandag erna, toen ik Oegstgeest ineens zo ver weg vond… 7 km vanaf mijn huis… normaal is dat voor mij gewoon 'woon-werkverkeer'… 

De dag erna belde ik met cardiologie, startte met sotalol en kreeg na een week een controle-ECG in het ziekenhuis. Nu hopen dat ze mijn hart weer wat beter kunnen laten kloppen. Want nu stijgt de hartslag bij elke kleine inspanning (loopjes van 2-5 km; fietstochtjes van 7-8 km). 28 november telefonisch consult.

Intussen ruimde ik mijn archieven op (van de nood een deugd maken, want ik moest toch diverse afspraken en bezigheden afzeggen), en verdiepte mij een beetje in cardiologie. Ik wil graag begrijpen wat er gebeurt, artsen kijken immers alleen naar hun eigen specialisme.

Proefrit

Ik had een afspraak gemaakt met 4wielfiets.nl op 27 november, maakte kennis met Robert en Masha en kreeg uitleg over de iets andere manier van fietsen. 
"Ik wil straks ook even kijken of de fiets in mijn berging past."
"Hoe wilt u dat doen?"
"Erheen fietsen natuurlijk. We gaan straks toch fietsen?"
"Jaaaaaa, maar we gaan niet meteen het verkeer in!"

Heee? In de stampvolle winkel kon ik ook niet fietsen, toch? En omdat ik zes jaar ervaring had met duofietsen verwachtte ik geen grote problemen…

Tegenover de zaak was een parkeerplaats. Ik mocht rondjes rijden, wennen aan het sturen. Zit er geen ondersteuning op de fiets? Jawel, eerst wennen. Tussen twee geparkeerde auto’s door, over een met gras begroeid gedeelte van de parkeerplaats, en dan gewoon over het gras… Zie je wel, je valt niet om! Masha maakte foto’s en een filmpje.

Ik was op deze fiets niet bang om te vallen, wel begonnen mijn knieën te klagen. De ondersteuning ging aan. Zo, dat ging beter. Masha rende nu naast me. "Geeft niet, word ik warm van."

Vervolgens terug naar de zaak. Ze hadden een afspraak in Delft, daarna zouden ze naar mijn adres komen om te kijken of de fiets in de berging kon. Terugfietsen naar huis vond ik bijna spannender dan fietsen op de vierwieler!

De fiets bleek in mijn berging te kunnen, met een beetje moeite. Niet echt ideaal omdat elke dag te doen! De fiets paste ook in de lift en kon zelfs door de voordeur, als ik een keer de accu er niet uit zou kunnen krijgen om op te laden. (De accu van de 4wieler ging er echter veel makkelijker uit dan de accu op mijn tweewielfiets, bleek later.) De fiets heeft een parkeerrem. Inklappen van de fiets doe je door aan het ringetje te trekken. Je klapt de fiets weer uit door aan het zadel te trekken.

Gelukkig had de gebruiker van de garage snel plaats voor mijn nieuwe fiets! 

Nu even afwachten wat de prognose van cardiologie is. Morgen telefonisch consult met de verpleegkundig specialist. Mijn stemming was flink gestegen na dit avontuur! Dan de fiets een paar weken huren, en als het goed bevalt, wil ik hem kopen.

3-12-2024: het verkeer in met de Quattro Solo

Cardiologie was tevreden. "Je hartslag mag best hoger worden als je je inspant, de hartslag zou niet boven de 120 mogen komen? Klopt niet hoor…! Je zit nu op een minimale dosis sotalol. Bij een aanval mag je extra. En als dat vaak gebeurt mag de standaard dosering omhoog." PFFFF…. wat was ik opgelucht!

Ik kletste nog even met de vriendin die mee was komen luisteren bij het telefonisch consult. Na haar vertrek bestelde ik de 4wielfiets. Twee dagen later zou Robert hem komen brengen. "Mag ik hem ophalen? Dan kom ik met de bus."  Dat kon. Ik kreeg er een jaar terugkoopgarantie bij, dus huren hoeft niet.

Coach

Toen ik na wat zakelijke afspraken weg wilde, bood Robert aan om een eindje mee te fietsen. Zou dat nodig zijn? Gelukkig nam ik het aanbod aan, want hij had goede tips. Ik stond in het begin om de haverklap naast mijn fiets, terwijl ik natuurlijk gewoon op het zadel kon blijven zitten. Bij de tweewieler deed ik dat ook, of stepte ik de ik bocht om. Met deze fiets is dat niet nodig (de fiets valt niet om) en ook niet handig, want naast de fiets lopen gaat moeilijker dan bij een tweewieler.

"Wat gebeurde er? Waarom stop je? Kijk verder voor je uit..." We fietsen verder.
"Waarom ga je niet naar rechts? Smalle doorgang? Doe maar, ik ben er nu bij."
En op een ander punt, waar ik aarzelde: "Kies de moeilijkste route, Ria, ik ben er bij." (Gelukkig, hij zei geen mevrouw Snoek meer.)

Wat een fantastische coach! Ruim op tijd was ik waar ik zijn moest, ondanks de flinke omweg en het onderweg maken van filmpjes. Pff! Even op een bankje wat eten en uitrusten. Terug naar huis fietste ik zonder begeleiding en stapte maar één keer af bij een bocht naar een links! Dat belooft wat. Via de app had Robert verteld waar de lichtknopjes zitten (want dat was ik vergeten te vragen...).

Op donderdag 5 december voel ik me al behoorlijk vertrouwd met deze fiets!

Meer info: https://4wielfiets.nl/, https://youtu.be/XRH8G0tUkzs en op Scouters.

Ga terug naar alle blogs van Ria Snoek