Na de koffie liepen we een eindje en al gauw volgde de broodpauze. Het was dus echt geen zware tocht.  Maar weer werd ik super moe en wat licht in mijn hoofd. Het was kwart voor één. Om tien over éen was ik op het station, de trein kwam een kwartiertje later. Om kwart voor twee was ik er, en haalde mijn fiets uit de stalling. 

Met moeite naar huis gefietst. Om kwart over twee was ik thuis en trok schone kleding aan, want om kwart over drie had ik een afspraak in het ziekenhuis voor een hartecho.

Pas na het opfrissen en omkleden ging ik rekenen… ik was natuurlijk weer off!!

Ik nam mijn levodopa met entacapone in en had zowaar tijd om nog wat te drinken. Gelukkig was ik op tijd op tijd in het ziekenhuis voor de echo van mijn hart.

Meer medicatie nodig?

“Ik heb de indruk dat ik tijdens het lopen maar 2,5 uur met de medicatie doe… maar als ik daar aan toegeef, kom ik op 6x levodopa in 24 uur. Mag dat?” vroeg ik per mail aan de neuroverpleegkundige. Ze zou overleggen met de neuroloog, mailde ze me donderdag. Vrijdagmiddag kreeg ik een sms van de apotheek dat er medicatie klaar lag. Ik zag dat bericht pas om half zeven 's avonds.

Levodopa dispers?

Maandag kreeg ik levodopa dispers van de apotheek. “Oplossen in water bij off” was het advies. O, enig! Dus als ik off ben stoppen met lopen, dispers pakken, oplossen in een beker die ik daarvoor dan bij me moet hebben, opdrinken, met een beetje water de medicijnresten in de beker naspoelen en opdrinken… En dan alles weer opbergen en verder lopen… En intussen wachten 20 andere wandelaars tot ik klaar ben…

Of ik los de dispers van te voren op en neem dat mee in een flesje? Maar dat heeft geen zin, want je moet het binnen een half uur na oplossen innemen. Volgens de bijsluiter.

Ach, jammer dat ze niet vroegen of ik daarmee geholpen ben. De gewone tabletjes die ik heb werken snel genoeg! Maar goed, op een wandeldag mag ik dus blijkbaar zes keer levodopa in plaats van vijf keer. Daar ben ik blij mee!

Ander loopgroepje. De planning was 10 km, met na 8 km een koffiepauze. Ik kon (samen met een groepsgenootje)  na 6 km al aan de koffie door de tippel iets in te korten.

Pffff…. Wat een geluk dat ik inderdaad de korte route nam! Ik was bij aankomst erg moe! Maar het voelde niet als off!

Na de koffie, om 11.00 uur, nam ik mijn medicatie van 12.00 uur in. De laatste 2,5 km naar mijn fiets liep ik zonder problemen. Al kwam ik wel moe thuis. Maar dat mag!

Conclusie

Misschien moet ik afscheid nemen van deze afstanden.

Ik merk al, dat ik alleen mee ga als ik weet dat ik af kan haken…

Het gaat me niet alleen om de afstand. Leiderdorp heeft ook groepjes die elke week 5 of 6 km lopen.

Maar het betekent afscheid nemen van een groep aardige mensen! Dat afscheid komt binnenkort. Al probeer ik het nog even uit te stellen.

Dit gedichtje van Herman Finkers vond ik op de dag van de korte route op Facebook. Toeval bestaat niet...?

 Ga terug naar alle blogs van Ria Snoek