Blog: Eindelijk weer een stukje Pieterpad gelopen
29 oktober 2024
Afgelopen juni zou ik weer 2 etappes van het Pieterpad gaan lopen. Maar omdat ik de donderdag ervoor met hartritmestoornissen op de spoedeisende hulp terecht kwam ging dit dus niet door. Alhoewel… we zijn wel naar Coevorden gegaan dat weekend en omdat ik me weer goed voelde mocht ik van mijn echtgenoot een halve etappe lopen. Ik heb wel moeten praten als Brugman voor hij er mee instemde.
Omdat we 3 tot 4 uur moeten rijden en we oppas voor de hond nodig hebben, moet zo’n weekend ruim van tevoren geregeld worden en afgelopen weekend was het eindelijk weer zover. Vrijdagmorgen vertrokken we richting Den Hool waar ik in juni geëindigd was. Er is daar een leuke theeschenkerij en ik verheugde me op een lekker bakje koffie en (niet onbelangrijk) even een toiletbezoek voor ik zou gaan lopen.
Maar helaas toen we de auto daar wilden parkeren kwam de eigenaar naar ons toe en hij vertelde dat de zaak dicht was. Daar ging mijn kopje koffie!
Ik probeerde hem nog over te halen door op te merken dat ik ook moest plassen, maar deze meneer was onvermurwbaar. Dan zul je het achter een boom moeten doen was zijn reactie.
Ik ben toch maar gaan lopen want daar kwam ik uiteindelijk voor. Plassen moest ik niet meer dus hopelijk kon ik het ophouden, want bomen waar je achter kon gaan zitten kwam ik niet tegen.
Het weer werkte goed mee dus ik liep lekker op schema en genoot van de wandeling. Na ongeveer 2 1/2 uur kwam ik in Coevorden aan waar mijn man al stond te wachten. Op naar ons overnachtingsadres waar ik eindelijk naar de wc kon.
De volgende dag vertrok ik vroeg weer naar Coevorden voor de etappe Coevorden - Hardenberg. Deze etappe is volgens het boekje 19 km lang maar doordat ik mis liep werd hij 24 km. In de regen! Dit wordt een beetje standaard, in ieder Pieterpad-weekend heb ik wel een regendag. Maar ondanks de regen heb ik toch lekker vlot gelopen en om twee uur was ik in Hardenberg. Ik was wel door en door nat maar dat was mijn eigen schuld want ik had geen zin om een regencape aan te doen.
Snel naar de pipowagen waar ik droge kleren aan kon doen en lekker opwarmen. Ja, we sliepen dit weekend in een heuse pipowagen. Lekker knus en kneuterigm maar eigenlijk niet zo geschikt als je parkinson hebt. Het bed was zeker 1 meter hoog dus er moest flink geklauterd worden om in bed te komen. En als je dan een paar keer op een nacht naar de wc moet is dat een hele toer. Ook de wagen binnen gaan moest via een trapje. Naar boven was niet moeilijk maar naar beneden was wel een dingetje.
Maar het was in ieder geval heel leuk om eens zo’n pipowagen te ervaren.