In juli en augustus ben ik serieus gaan trainen. Samen met mijn man fietste ik naar de Holterberg, waar ik oefende op de afdaling en klim van de “Diepe Hel”, zoals ze die daar noemen. Dat is al een mooie 45 kilometer! Zo, kom maar op met die Cauberg! Ik fietste ook 25 kilometer mee naar zijn werk en ging alleen terug. Dat alleen terug fietsen was wel een uitdaging. Ik moest echt even ademhalen en de drempel over. "Kom op, Sabine, dat kun je wel," zei ik dan tegen mezelf. En ik kwam thuis! Sterker nog, ik durfde zelfs van de route af te wijken om een oude oom en tante te bezoeken. Zij waren blij met mijn spontane bezoekje, en ik voelde me trots.

Op 5 kilometer van huis moest ik héél nodig naar het toilet. “Nog even volhouden, je bent er bijna,” dacht ik. Helaas, thuis haalde ik de wc net niet... Maar hé, ik had wel 50 kilometer gefietst die dag! Een topdag dus.

Op naar Limburg en de Cauberg

En toen was het zover: op naar Limburg en de Cauberg! We hadden een huis gehuurd voor 10 personen en verbleven daar met 9 mensen. Het was een mix van vrienden uit het hele land en vrijwilligers van het Yoppers Café Twente. Een weekend samen in een huis, dat is best een uitdaging als iedereen zo zijn eigen eigenaardigheden heeft door parkinson. Maar het ging fantastisch! We hebben veel gelachen, elkaar beter leren kennen en genoten van het fietsen. Achteraf had ik zelfs een zwaardere route kunnen doen, want ik had nog energie over.

De wandelaars uit onze groep hebben ook heerlijk gewandeld. Ze noemden het zelf “Hike voor Parkinson”. En als kers op de taart hebben we met ons kleine team meer dan €10.000 opgehaald voor het goede doel. Wauw, wat gaaf!

Hoe gaat het nu?

In Valkenburg vroegen bekenden vaak hoe het nu met me gaat. Over het algemeen gaat het veel beter sinds mijn DBS-operatie. Ik ben niet meer overbeweeglijk, ik slaap goed en heb meer energie omdat ik niet meer elke middag hoef te slapen. Alleen mijn voeten krampen nog steeds, helaas. Ze waren dat weekend wel minder erg, maar kwamen daarna toch weer terug. Ik hoop dat we dat met de juiste instelling van mijn DBS nog onder controle krijgen.

Wat ik ook merk, is dat ik nu meer durf. Na het fietsweekend zijn we meteen op vakantie gegaan met een gehuurde camper. Gewoon proberen! Vorig jaar had ik dat waarschijnlijk niet aangedurfd. En, hoor ik je denken, hoe was het? Het was een heerlijke vakantie! De enige tegenvaller was dat september niet zo warm was. We moesten echt de zon opzoeken in het zuiden, want 's nachts was het koud. Zo koud dat ik 's ochtends niet eens kon douchen in het douchegebouw, omdat mijn lichaam stijf werd van de kou. Dus ik ging maar 's middags douchen.

Door de kou zaten we veel binnen in de camper, en die heeft natuurlijk niet veel ruimte om te bewegen. Thuis loop en beweeg ik veel meer, dus ondanks het wandelen en fietsen overdag, kwam ik echt beweging tekort. Een camperreis door Schotland zit er dus niet in voor ons, helaas voor mijn man, die dat graag had gedaan. Misschien is een gezellige Bed & Breakfast een beter idee... Hoe heet die man in Schotland ook alweer uit 'B&B Vol Liefde'? Haha!

Zonder gekheid, de volgende keer nemen we in ieder geval weer onze fietsen mee, maar de camper laten we thuis.