"U bedoelt arretjescake?", antwoordde ik.
"Haha, nee, dat bedoel ik niet. Dat is een goeie. Nee, ik heb het over de Arretje Nof-serie. Enfin, u bent dus een stuk jonger. Ik zal niet naar uw leeftijd vragen hoor", bulderde hij. "Deze boekjes zijn rond 1930 uitgegeven door de NOF. Dat zegt u dan ook niets, maar dat is de Nederlandse Olie Fabriek."

Hij boog zich pal voor mij langs om het desbetreffende boekje te pakken. "Die gratis boekjes over de avonturen van Arretje Nof kon men sparen met zegeltjes van margarine. Ze zijn nu nog zeer gewild. Schrijver en illustrator Johan Fabricius bedacht Arretje Nof."
"In opdracht van de oliefabrikant maakte Fabricius een serie boekjes", vulde de eigenaar van de kraam aan.

Ondertussen had de klant een stapeltje boeken gevonden en wilde afrekenen. Net toen ik wilde groeten, zei de eigenaar: "Wacht, ik heb nog wat lekkers voor u. Van een klant kreeg ik chocolaatjes. Hebt u daar zin in?" Ik kreeg geen kans om te antwoorden.
Arretje-man schaterde: "Ha, dames en chocolade. En... daar bent u niet te oud voor! Niet verlegen worden hoor. Ik zie dat u er helemaal van gaat bibberen en trillen."
Dat meneertje Park nu echt gaat drammen, omdat het de hoogste tijd is voor medicijnen, maakte dat het trillen alleen maar toe ging nemen. Stram en stijf, met een mond vol chocolade, vervolgde ik mijn weg haar huis.

Eenmaal thuis zocht ik op internet aanvullende informatie over die boekjes. De uit Bagdad afkomstige Arretje, een Aladdin-achtig figuurtje met een tulband en pofbroek, beleefde grote avonturen. Leuk dat men zelfs rond 1930 al voor deze boekjes kon sparen en dat deze nu nog steeds, ruim 90 jaar later, verzameld worden.

Daarna zocht ik een recept voor arretjescake. Een cake met cacao, biscuitjes en heel veel boter. Niet zo calorievriendelijk dus, maar is me toch lekker! Ga ik zeker maken als meneertje Park zich koest houdt.

 Ga terug naar alle blogs van Anne-Marie Netten