Heerlijk langs de lijn kijken naar de wedstrijd die om 16.20 uur begon. Ik ben er gek op! Dit was hockey, maar voetbal vind ik ook prachtig. Mazzeltje, 3 kleinzoons voetballen . Vóór 11.00 uur kan ik er niet bij zijn want dan heb ik meestal Parki op visite. Kleindochter won, dus iedereen blij. Eerst wat drinken in de kantine. “Nee ma, het is geen kantine maar een ‘huis’”, corrigeerde mijn schoonzoon. ;-) Terug naar de thuisbasis, sleutels uit mijn tasje halen… verhip, die zaten toch in dat tasje? Tasje, jaszakken, alles binnenstebuiten , auto 3x nagekeken… nada, nothing, geen sleutels.

Dan maar bellen met de ‘club’. Geen gehoor. Zelfde avond aangifte bij politie. Op internet Lost and found… er zijn ontzettend veel gevonden sleutels, dus ik heb daar 3 weken op gezocht. Op de website van de club kon je mailen en je zou dan snel antwoord krijgen. Ik heb 3x gemaild en wacht nog steeds op antwoord. Weer bellen, mevrouw zou terugbelbriefje voor collega klaar leggen. Enfin, van dat alles kwam niks terecht. Niks geen belletje of mailtje terug. Uiteindelijk had ik na 3 weken de energie om de 30 km te rijden. Ik had mijn laarzen aan en gewapend met een vuilgrijper ging ik op jacht, richting zoeken naar mijn sleutelbos. Mijn grijper had het druk, bekertjes, snoeppapier, bitje. Echter, géén sleutels. Komt er bij de club een mijnheer om de hoek. Ik greep mijn kans en vroeg of er een gevonden voorwerpen bak was . Hij vroeg zich af wie de mails zou hebben moeten beantwoorden. Ik zei: “Blijkbaar niemand”. Mijnheer duikt achter de bar en komt tevoorschijn met een bak vol sleutels! En wat denk je… bovenop lag MIJN sleutelbos !!! Oh wat was ik blij, ging bijna janken. Mijnheer gaf me een heerlijke cappuccino én hij bedankte mij voor het opruimen met het grijpertje. “Volgende week gebak”, riep de man. Ik naar buiten, grijpertje pakt een opgevouwen briefje… een vijf eurobiljet… da’s voor het gebak OF er moet iemand langs komen met het verhaal dat-ie 5 euro heeft verloren!

Ik was trots op mezelf, dat had ik toch maar weer gefikst! Een dopamineshot én een extra pompshot, Parki blijft dan een poosje weg.

Dit was zomaar een verhaaltje tussendoor.
Iedereen een mooie jaarwisseling en voor 2024: veel geluk met geen bezoek geen bezoek van Parki(nson)!!

Groetjes, Marianne

Ga terug naar alle blogs van Marianne