Mijn motoriek is niet meer wat het ooit geweest is en goed lopen vergt veel concentratie. Mijn fysiotherapeut is in staat om mij op een begrijpelijke manier uit te leggen waarom iets niet lukt. En wat ik moet doen om aan verbetering te werken.

Alweer een aantal jaren geleden viel het anderen op dat mijn romp zijwaarts gebogen stond in plaats van in een rechte lijn. Deze houdingsafwijking is bekend onder de naam Pisa syndroom. Er zijn een aantal oefeningen die er op gericht zijn de spieren links en rechts van de romp weer in evenwicht (lengte en kracht) te brengen.

Bij mensen die parkinson hebben gaan veel dingen niet meer automatisch. Zoals eerder gezegd: alles vergt concentratie en volharding. Maar de beloning is groot als je volhoudt. Inmiddels ben ik weer recht! Echter parkinson is niet voor één gat te vangen. Ik moet ook opletten niet voorovergebogen te lopen en mijn voeten goed op te tillen. De fysiotherapeut heeft hier ook een paar oefeningen voor die kunnen voorkomen dat je uiteindelijk met je neus over de grond schuurt. In bijna alle gevallen is het van belang om groot te acteren.

Met parkinson speelt je leven zich op een steeds kleinere schaal af. Dat geldt voor je voetstappen, je handschrift, met je armen zwaaien, praten, enz. Hoe groter je inzet, hoe groter het resultaat zal zijn.                                                                                                                                                      

Dus lotgenoten: denk en doe voortaan alles in het groot.