Manlief en ik maakten er gelijk maar een minivakantie van. Eerst twee nachten in Franeker, daar was precies op die dag het Planetarium Museum uitgeroepen tot Unesco Wereld Erfgoed. Bijzonder waar een klein stadje groot in kan zijn. Vanaf Franeker 245 km naar beneden, Oirschot. Dat was een hele zit, want er kwam nog een uurtje bij omdat onze navigatie op hol sloeg. In de middle of nowhere, letterlijk en figuurlijk geen hond te zien. Uiteindelijk was de eigenaresse van ons nieuwe 2-nachtenonderkomen de reddende engel. Zij speurde ons op en loodste ons naar de mooie woning. De woning lag op fietsafstand van Liempde waar een zeer grote fair was. Mazzel met het weer, overdag heerlijk zonnetje. Terugfietsend zagen we de regenbui al hangen, nét op tijd binnen want het begon heel hard te stortborrelen. Beetje jammer, ik had mijn telefoon buiten laten liggen. Trachtte mijn toestel op te laden maar, allerlei bellen begonnen te rinkelen…ONMIDDELLIJK loskoppelen!! Pfff dat is schrikken. Goede raad was duur, föhn erbij en drogen…

Volgende dag, gelukkig telefoon werkt weer maar foto’s maken is niet mogelijk met mijn Samsung S20.

De volgende dag, zaterdag 24 september, naar Nijmegen. Wij naar de bibliotheek. Kreeg een leuk tafeltje waar ik mijn boekjes kon uitstallen. Ik voelde me weer helemaal thuis in de bieb. Ik ben 18 jaar lang oproep-/invalkracht geweest. Ik had nog slechts twee boekjes over om 16.30 uur.

We besloten koers te zetten naar de kerk waar om 17.00 het diner begon. Wat een organisatie zeg! Wij zaten aan tafel met onder ander een jongedame met vriend. Zij was een kennisje van de Amerikaanse topkok. De kok kwam heel even begroeten en ging snel weer aan het werk. Ik geef het je te doen: 375 eters ! Ook een mijnheer schoof aan en begon gezellig te praten. Ik vertelde dat ik met mijn boekje in de bieb had gezeten. En ... dat ik er nog maar twee bij me had. Hij had interesse en ik gaf hem een boekje. Ik vertelde dat prof. Bas Bloem het had gelezen en een mooie feedback had gestuurd. Mijnheer vertelde dat hij Bas goed kende en dat hij hem wel aan mij zou voorstellen als hij in de buurt kwam. En ja hoor, zo geschiedde. “Bas, dit is Marianne van het boekje 'Parkinson…loop naar de pomp !!'” Bas boog zich naar voren en vertelde dat hij het inderdaad had gelezen en dat hij het een heel goed, vlot, informatief boekje vond , maar de titel niet in zijn boekenkast had staan. Dat is gek. Misschien dat iemand het van hem geleend heeft?? Enfin, no problem, ik heb er nog één bij me en wil die wel overhandigen. Zou het niet leuk zijn om daar een foto van te maken?

Bas vond het prima. “ Maak snel een afspraak met mijn secretaresse.” Het leek mij toch handiger om die avond een foto te maken. Contact met secretaresse en op een klein rustig momentje werden de foto’s gemaakt !

Mijn avond kon niet meer stuk !!

Manlief heeft maandag een nieuwe heup gekregen. De lamme helpt de blinde. Vandaag aan het bijkomen van gisteren. Een samenkomst en BBQ, in onze tuin, voor 55 familieleden. Het was heel gezellig om iedereen weer eens te zien en spreken. Parki voelde aan dat ie zich gedeist moest houden. Hij sloeg toe toen de laatste vertrok...

Groet,
Marianne

Ga terug naar alle blogs van Marianne