Marc Sluijter is psycholoog en qi-gongleraar en hij verhuisde na een jaar naar een nieuwe ruimte, waar hij zijn eigen qi-gongschool opzette: Fire Dragon. Bij Marc vond ik op de boekentafel het boek ‘101 Miracles of Natural Healing’ van qi-gongleraar Luke Chan, waarin hij 101 gevallen beschrijft van allerlei zieke Chinezen die in het beroemde ziekenhuis de Huaxia Zhineng Qigong Clinic werden behandeld en waarvan 95% werd genezen. Door het lezen van dit boek realiseerde ik me voor het eerst de mogelijkheden die deze manier van trainen voor mij zou kunnen hebben. Maar voor mij was de tijd van beter worden nog niet aangebroken.

Jaren daarna verschenen er twee publicaties die de samenhang beschreven tussen parkinson en qi gong. In het eerste boekje beschrijft Bianca Molle haar proces om vrij van verschijnselen van parkinson te worden. Het tweede boek is geschreven door Howard Shifke die zijn manier om vrij te komen van parkinson verpakt in een recept, waarvan qi gong deel uitmaakt. Andere onderdelen van zijn recept zijn onder andere meditaties, affirmaties, gebeden, zen en zingen. Door dit recept dagelijks toe te passen is hij binnen een jaar verschijnselvrij geworden. Een uitnodigend verhaal, nietwaar?

Maar wat werkte er nu precies? Voor Bianca Molle begon het nadat zij een jaar medicijnen had geslikt. Zij kwam in een boek het volgende zinnetje tegen: “Wanneer je 100 jaar wilt worden en je goed wilt blijven voelen, doe qi gong!”. Dat was het begin van een twee en half jaar durende periode, waarin qi gong een steeds belangrijkere plaats in haar dagelijks leven ging innemen. Zij vertelt in het boekje ‘Qigong for Parkinsons’ dat zij haar eigen sociale leven opzij zette voor drie uur qi-gong per dag. En het werkte. Laagje voor laagje verdwenen de stijfheid en de pijnen en de tremoren die haar jaren hadden achtervolgd. In september 2010 werd zij door haar neuroloog verschijnselvrij verklaard. 

Op de vraag wat zij geleerd had op de weg naar herstel antwoordde Bianca: “De belangrijkste les die ik heb geleerd is het vieren van kleine overwinningen. Vier zelfs de kleinste vooruitgang, vier het feit dat je naar de les gekomen bent”. Haar leraar, meester Mingtong, zei ooit tegen haar: “Een blije cel is een gezonde cel”.

Weer jaren later kwam ik op een parkinsonwebsite een verhaal tegen over de Amerikaanse neurowetenschapper dr. Andrew Huberman. In zijn werk gaat Huberman gaat ervan uit dat ons brein neuroplastisch is, dat het zichzelf kan genezen. Een voor ons bekende en gewenste veronderstelling. Vervolgens benoemt hij een aantal neurotransmitters die een rol spelen bij het ontstaan van neuroplasticiteit of bij het ontbreken daarvan. Zeven van deze neurotransmitters zijn het meest actief wanneer ons brein in rust is. Dat zijn onder andere dopamine, serotonine, endorfine, melatonine en oxitocine. Andere neurotransmitters zijn actief wanneer wij boos of verdrietig of somber zijn. Dat zijn adrenaline, cortisol en noradrenaline.

Voor de personen die leven met de verschijnselen van de ziekte van Parkinson is dopamine de belangrijkste neurotransmitter. Volgens Huberman onderdrukken angst, boosheid, stress en gevoelens van hulpeloosheid de aanmaak van dopamine. We moeten onze herstelpogingen versterken door te ontstressen, gevoelens van geluk en van empowerment te creëren en we moeten leren meer te focussen.

 Voor diegene die de aanmaak van dopamine willen vergroten heeft Huberman twee eenvoudige suggesties:

• Bedenk een aantal makkelijk te halen doelen
  Doelen kunnen bijvoorbeeld zijn het inruimen van de afwasmachine of het ophalen van de post op de deurmat. Voer je doelstelling uit en wees dan tevreden over jezelf en vier deze overwinning op jezelf door bijvoorbeeld een kopje koffie te zetten. Zo kun je je dag opsplitsen in delen. Je kiest een taak uit, je visualiseert de uitvoering ervan en je stelt jezelf een beloning voor ogen. Daarna voer je de taak uit en geniet je van de beloning. Het klinkt simpel, maar ik beleef er veel plezier aan.
  
  
• Geef aandacht aan anderen
  Ik neem mij voor om mijn partner vijf complimenten op een dag te geven. Ik groet alle buurtbewoners die ik op mijn dagelijkse ‘blokje om’ tegenkom. Wat is er leuker dan een strompelende oudere man tegen te komen die tevreden is met zichzelf en die jou op een vrolijke manier “goedemorgen” toewenst.
  
  

Ga terug naar alle blogs van Hans de Rijke