Wij zijn samen gewend over alles te praten en te delen en voelen ons op alle gebied volkomen op ons gemak bij elkaar.

Beiden hebben geen last van schuld of schaamte en voelen ons volkomen vrij.

Wij zijn nu ruim vier jaar bij elkaar en na enkele maanden werd de diagnose gesteld en startte ik met de medicatie Levodopa/Carbidopa in een opbouwschema.

Ons werd verteld dat je bij gebruik verslavingsgedrag zou kunnen krijgen o.a. gokken en seks.

Mij is dat gespaard gebleven, kennelijk ben ik niet verslavingsgevoelig. Ik ken wel diverse medeparkies bij wie dit wel aan de orde was en een nare tijd hebben ervaren.

Ik merk wel gaandeweg de tijd, dat ik minder gevoelig word en dat de stramheid ook in de weg gaat zitten. (Niet dat wij de hele Kamasutra beheersten ) Maar toch. En een 'vluggertje' is ook niet meer aan de orde.

We hebben soms enorme lol om het gestuntel, en zijn erg blij met ons onlangs aangeschafte topdek, daar we veelvuldig in de (Grand Canyon) tussen twee matrassen belanden.

Wat wij wel beiden hebben, ook Kees loopt tegen ongemakken op, is dat we enorme knuffelkonten zijn. Bij het wakker worden en als we geen afspraken gepland hebben staan, en op ons gemak (nadat ik mijn medicatie ingenomen heb) kunnen we lekker gaan knuffelen en strelen en als dieseltreintjes op stoom komen. Soms halen we het eindstation en soms blijven we hangen op een tussenstation. Het genieten van elkaar, we laten komen wat er komt en hebben een intense verbinding, er is geen drang of dwang, wel of niet klaarkomen is niet van belang. Het is goed zoals het is, de ene dag wel en de andere dag niet, dit genieten kan soms wel enkele uren duren.

De intimiteit en de liefde voor elkaar staat voorop.

Natuurlijk is het fijn dat we beiden geen (werk)verplichtingen meer hebben.

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat wij op een leeftijd zijn, dat we geen kinderwens meer hebben .

Mijn advies voor relaties waar het dreigt mis te gaan in de relatie: zoek ondersteuning bijvoorbeeld van een seksuoloog. 

Ga terug naar alle blogs van Els Haring