Maar na een aanvankelijke paniek maakt Uma contact met het hout van de kist en dankzij de lessen van Meester Pai Mei is ze er niet bang voor en slaat en kruipt ze zich een uitweg. Ik zit trillend van triomf voor het scherm:”Het is dus mogelijk!”

Later doe ik een EMDR oogsessie met Inge en kom ik terecht in een kelder waarin ik opgesloten zit. Ik ben machteloos en bang. Opeens verandert het beeld en zie ik mezelf de deur inschoppen. Ik ben vrij!

Daarna verandert het beeld weer en lig ik in een doodskist. Ik zie een paar mannen komen aanlopen met schoppen in hun hand. Ik weet dat ze naar mij toekomen om mij te bevrijden. Er is ook een man bij gekleed in witte kleren. Hij is de leider.

Het beeld verandert weer en ik kijk naar buiten vanuit een tunnel. Gezichten kijken mij lachend aan. Ze lijken te zeggen:”Wees welkom”. Het voelt veilig om naar buiten te komen. De man in het wit vertelt mij dat hij er speciaal voor mij is en dat hij mijn hele leven bij me zal blijven.

Mijn eerste kennismaking met de aartsengel Rafaël vindt plaats in 1986, het jaar dat ik begin te werken op de Tobiasschool. Ik word “geroepen” door de meester van Remy die mij op een zondagavond belt en vraagt of ik de volgende dag een Tobiasklas wil overnemen. De meester van die klas is boos weggelopen.

Al snel raak ik bekend met het Tobiasverhaal.Het is een apocrief(verborgen)bijbelboek en het beschrijft de reis van Tobias, die door zijn vader op pad wordt gestuurd om geld terug te halen bij een ver familielid. Tobias wordt daarbij vergezeld door Azarias, die zich aan het einde van de reis bekend maakt als de aartsengel Rafaël. Op advies van Rafaël vangt Tobias onderweg een vis en neemt daaruit de lever, het hart en de gal.Met hulp van deze organen verdrijft hij de kwade geesten van zijn bruid Sarah en geneest hij de blinde ogen van zijn vader.

Dit verhaal stimuleert ons als leerkrachten te onderzoeken op welke manieren wij deze beschadigde kinderen kunnen helen en genezen. Rafaël betekent immers: God geneest!

Het eerste jaar na de diagnose is gevuld met vijf dagen werken. Ik werk in die jaren bij de Schoolbegeleidingsdienst en ik moet veel reizen.

Ik heb last van licht sombere stemmingen, een “hier komen we wel weer uit” gevoel en een paar stevige paniekaanvallen.

Rafaël knipoogt tegen me in de vorm van afbeeldingen van deze aartsengel die ik verzamel, opvallende acties van de voetballer Rafaël van der Vaart en een sombere ochtend die ik achter in de klas doorbreng in de Vrijeschool Oud-Beijerland. Terwijl ik opsta om de klas uit te lopen zie ik een groot portret van Rafaël en Tobias, dat de hele ochtend achter mij heeft gestaan.

Ik krijg een grote glimlach van Rafaël wanneer een vriendin van me in de zomer van 2004 vertelt van een organisatie in Amsterdam die zich bezig houdt met het behandelen van de ziekte van Parkinson op een alternatieve manier, het Parkinsons Recovery Project.

Ik krijg al snel contact met een enthousiaste Wouter, die mij informatie opstuurt en mij op de website wijst. Het zijn een paar Amerikaanse acupuncturisten, die de samenhang hebben ontdekt tussen parkinson en een voetwond uit je jeugd. Daardoor is de maagmeridiaan gaan rebelleren( de andere kant op gaan stromen). De therapie bestaat uit het toepassen van een Chinese zachte massage: Yin Tui Na.

Ik word enthousiast, ook omdat deze benadering precies past in mijn Chi Kung oefeningen.

Ik zit al snel bij Karin in Amsterdam voor de eerste sessie en dan ontwikkelt zich een berglandschap van ervaringen met en gevoelens over deze therapie. De eerste maanden veranderen er al dingen: mijn reuk komt terug(een sensatie), mijn knieën worden zachter en mijn voeten worden weer warm.

Daarna gaat het weer bergafwaarts. Karin krijgt borstkanker en stopt ermee. De groepsbijeenkomsten met mensen met parkinson die ook deze therapie ondergaan op de Singel in Amsterdam, verlopen niet altijd naar mijn tevredenheid.

Vertrouwen en twijfel wisselen elkaar af in die eerste jaren.

Het meest stimulerend zijn de bezoeken van Chris, een Amerikaanse acupuncturist, die hoort bij de groep mensen uit Californië, die deze therapie ontwikkeld hebben. Hij introduceert mentale modellen, waarbij ik de lichthersenen en het lichthart van Rafaël naar mijn eigen lichaam overbreng en het daar met elkaar in contact breng.

Jaren voor de diagnose had Rafaël zich ook al gemeld in de vorm van een boekje(“Miss Garnett’s engelen”) waarin het oude Tobiasverhaal vermengd wordt met een hedendaagse liefdesgeschiedenis, die zich in Venetië afspeelt. De hoofdpersoon, een Engelse communiste, woont in Venetië op het Rafaëlplein voor de Rafaelkerk en komt zodoende in contact met het Tobiasverhaal.

Tijdens een Italiaanse ski-vakantie laat ik de sneeuw achter me en reis in drie uur met de trein naar Venetië voor een bezoek van één dag. Het wordt een wonderschone dag met veel muziek en prachtig verklede mensen die al carnaval vieren met als hoogtepunt het vinden van de Rafaëlkerk aan het Rafaëlplein. De kerk wordt gerestaureerd, maar met enige moeite kom ik toch binnen. Op het altaar offer ik mijn - eerste van het jaar- kastanje. Het voelt als het eindpunt van een zoektocht.

Het Tobiasverhaal brengt mij op de centrale vraag van de afgelopen jaren:”Wat is genezing?”

Daar heb ik al vele antwoorden op gekregen. De antwoorden uit de “Course in Miracles” spreken mij het meeste aan:

-Heling is niet de afwezigheid van ziekteverschijnselen, maar de aanwezigheid van vrede in je hart.

-Heling vindt plaats wanneer we met liefde reageren in plaats van met angst.

-Ziekte komt voort uit afscheiding , heling komt voort uit verbinding.

Mooi gesproken, maar hoe kom je daar?

Na de eerste drie jaren leven met parkinson wordt het me duidelijk dat genezen voor mij niet is: de afwezigheid van ziekteverschijnselen. 

De sjamaan Alberto Villoldo opent mij de ogen voor het begrip heling:”Je kunt geopereerd worden aan je blinde darm.

Dan ben je wel genezen, maar niet geheeld. Je lichaam kan nog steeds onderdeel uitmaken van een ziek systeem. Heling vindt plaats op zielsniveau. Wanneer heling plaats vindt, kan soms lichamelijke genezing plaats viinden, maar soms ook niet.

De Duitse monnik Anselm Grün vult hier op aan:”Ziekte kan ons helpen onze eigen schaduwkanten onder ogen te zien. De ziekte laat ons zien wat we in ons leven hebben buiten gesloten. Door op die plekken licht te laten schijnen, kunnen we die stukken accepteren en bij ons laten horen. We zijn dan heler”.

Ik word enthousiast tijdens het lezen van de boeken van de Amerikaanse psychiater Jerry Jampolsky. Met hulp van 12 principes geeft hij mogelijkheden om anders naar de wereld te kijken. Vooral het tweede principe spreekt mij aan:”Gezondheid is innerlijke vrede en genezen is angst laten varen”.

Pas de afgelopen jaren realiseer ik me hoe bang ik mijn hele leven ben geweest:

Ik ben bang voor slangen

Ik ben bang voor pijn

Ik ben bang voor de flitsen van het onweer

Vallen met de fiets vind ik ook niet fijn

Ik ben bang voor agressieve buschauffeurs

Ik ben bang om af te gaan

En ik vind het vreselijk om met een natte broek voor lul te staan.

Ik ben bang dat mijn lichaam verandert in een doodskist

En ik me niet meer bewegen kan

Ik ben bang om te stikken

Een bezoek aan de tandarts is ook een rampenplan.

Ik ben bang voor nog een hartaanval

Ik ben bang voor chronische leverpijn

Ik ben bang dat mijn kleindochter iets zal overkomen

Maar.....

Ik ben niet meer bang om bang te zijn.

Ik lees over het ontstaan van Attitudinal Healing groepen en de jaren daarna maak ik deel uit van diverse A.H.groepen.

Ik leid zelfs een paar jaar een A.H. groep samen met Yvon tot ik uiteindelijk uitkom bij de six-steps groepen van Diederik Wolsak. De weken die ik de afgelopen jaren met hem doorbreng in het zuiden van Frankrijk behoren tot de hoogtepunt van mijn spirituele leven.

Gedurende al die jaren is er één centrale bron, waaraan ik mij laaf: ”De Cursus in Wonderen”. Ik ervaar de plaatsen waar wij samen komen als een tempel,waarin ik een aantal uren mag verblijven. Ik voel dat ik regelmatig boven mezelf wordt uitgeteld.

Een belangrijke weg in die eerste jaren is de Yin Tui Na behandeling. Niet alleen door de medestrijders die ik heb leren kennen, maar ook door de essentie van de therapie:

Je gaat niet alleen meer dopamine produceren door je voetwond te laten behandelen, maar vooral door je hoofd met je hart te verbinden en je over te geven aan het leven.

Janice Walton Hadlock, de schrijfster van het boek over Parkinson Recovery geeft iedere deelnemer drie tot zeven jaar om zover te komen.

Aansluitend en uitgaand van dezelfde Chinese meridiaantherapie zijn de Chi Neng Qi Kung lessen van Mark Sluijter. Ik kom altijd voldaan en energiek terug van zijn lessen.

De derde toepassing van de meridiaantherapie is de EFT(Emotional Freedom Techniques).Het is een techniek die bestaat uit het tikken met twee vingers op de punten van de meridianen op je hoofd, je bovenlichaam en je handen. Tijdens het tikken spreek je een affirmatie uit en na iedere ronde schaal je de ernst in. Je werkt van 0-10 en dan moeten de klachten zijn verdwenen. Het klinkt simpel, maar het werkt.

Vooral periodes van somberheid heb ik weg kunnen ”tappen”.

Ga terug naar alle blogs van Hans de Rijke