Blog: Langzaam?
28 juni 2023
Soms zijn er dagen waarop ik denk dat de neuroloog een verkeerde diagnose gesteld heeft. Dat zijn de dagen waarop alles lukt en ik alleen doordat ik medicijnen slik er aan herinnerd wordt dat ik toch echt wel iets mankeer.
Meestal zijn dat de dagen waarop ik lekker thuis ben, wat rommel in mijn huishouden en de tuin en een flinke wandeling maak. Gelukkig komt dit nog vaak voor. Maar er zijn ook de dagen waarop ik niet vooruit te branden ben, alles moeite kost en ik 's avonds doodmoe in bed rol.
Ik merk ook aan alles dat ik langzamer wordt. Vooral als ik aan het werk ben. Als ik een ochtenddienst heb ben ik meestal zo halverwege de ochtend zomaar een half uur kwijt. Waar dat half uur gebleven is weet ik niet maar het gevolg is wel dat ik dus nog harder ga doorwerken en mezelf niet eens een kopje koffie gun.
Ik merk dat ik vooral moeite heb met hurken. En dat doe je dus echt héél veel in de thuiszorg. Ik ga dus al heel snel op mijn knieën zitten als ik iemand moet zwachtelen of de sokken en schoenen aan moet doen. Die sokken en schoenen dat is ook nog een dingetje. Ik krijg ze gewoon niet over die voeten geschoven en zit dan echt te tobben ermee.
Maar ook boterhammen smeren en snijden, appeltjes schillen en in stukjes snijden. En wat denk je van met een puntmesje een plakje snijden van een stuk kaas. Thuis heb ik daar al lang oplossingen voor. Voor het schillen gebruik ik een dunschiller en de kaas koop ik gewoon gesneden. Maar je kunt toch niet van iemand verlangen dat hij gesneden kaas koopt omdat de zuster parkinson heeft?
En dan dat knielen. Van de fysiotherapeute mag ik dat eigenlijk niet meer dus zaterdag dacht ik de oplossing gevonden te hebben. Ik ging gewoon op zo’n opstapkrukje voor bij de wastafel zitten. Precies de goede hoogte om de cliënt haar been te verbinden en haar benen te zwachtelen. Maar ja, toen kwam het volgende probleem… Want als je een half uurtje op zo’n laag krukje gezeten hebt kost het wel heel veel moeite om er weer af te komen.
Als je al deze hindernissen bekijkt is het wel logisch dat ik iedere morgen een half uur uitloop.