Tot mijn verbazing werd in het gesprek de medicijnpomp genoemd. Ik heb er nooit over gesproken, maar wel op gehoopt. Het duurt nog wel eventjes, maar de eerste stap is gezet.
Na een informatief gesprek werd gevraagd om erover na te denken. Ik hoefde er niet over na te denken. Mijn besluit stond allang vast. Ik ga volledig voor de pomp. Ik was bekend met de pomp, want op de dagbehandeling hadden er ook al een paar een pomp. Met hen had ik al gesproken over hoe het werkte. Nu zit er in de groep ook iemand met een pomp. Het mooiste en beste wat hij zei was dat hij dit vijf jaar eerder had moeten hebben. Er werd ook gedacht dat ik het zou afwijzen. Maar ik ben een positieveling en ga daar vol in.

Weer ga ik mijn gevoelens opschrijven en wil dat met jullie delen. Dit is een onbegrijpelijk gevoel dat over mij heen komt. Ik hoop dat het jullie helpt bij een eventuele keuze. Je moet er niet te licht over denken want het blijft een operatie. Over mijn gedachten dat ik het zou afwijzen kan ik alleen bedenken dat ik een paar minder goede operaties heb gezien. Maar de wetenschap gaat steeds beter worden.
Wel praat ik veelvuldig over de kans die ik krijg. Vrienden en familieleden zijn ook enthousiast over mijn beslissing. Ze stimuleren mij ook. Parkinson gaat nog niet weg, maar dit kan wel wat meer levensvreugde brengen. Het lijkt ook dat het lijkt dat er weinig of geen foutjes gemaakt worden. Je moet nu steeds controleren. Mijn hulp vragen of ze ook gebruik van mijn blogs kunnen maken, zodat jullie ook weten hoe het werkt. Zeer vlug, vlugger dan ik had verwacht kreeg ik een afspraakbevestiging MDL.. Dus met veel optimisme en hoop gaan we aan deze stap beginnen.

Toon van Lieshout