Na het overlijden van Dries zat ik vaak al om vier uur ’s nachts beneden. Klaarwakker. En in bed liggen ‘hanewaken’ is niks voor mij, of lezen, of radio luisteren… Nee hoor. De slaapkamer is om te slapen. Lezen en andere zaken doe ik liever beneden, op de bank.

Inmiddels slaap ik ’s ochtends toch vaak wel iets langer, het kan zomaar gebeuren dat ik pas om half zes wakker of zelfs zes uur! Maar meestal is het toch vroeger.

En inmiddels wijt ik het niet meer aan het overlijden van Dries, maar is het denk ik toch de schuld van Parki.

Ik maak me er niet druk om, want overdag functioneer ik best. Afgelopen zomer had ik een periode dat ik ’s middags even de ogen dicht deed, en soms zelfs vijf of tien minuten sliep. Maar dat gebeurt zelden meer. In die zomer zat Parki me zo wie zo erg te plagen. Het duurde even voordat ik meer neupro pleisters ging plakken, en later zelfs een extra levodopa. Daarna gaf Parki gaf zich weer even gewonnen… voor hoe lang?

Als ik overdag slaap heb, wordt ik gewoon even actief, ga bijvoorbeeld afwassen als dat nodig is of de was opruimen, als die er is, of computeren. Dan is de slaap zo vertrokken. En als het heel erg is of midden op de dag, ga ik even liggen.

 Ga terug naar alle blogs van Ria Snoek