Door: Timo ten Cate

Het was in Oostenrijk en ik wilde graag naar een bergmeer wandelen. Halverwege was het tijd voor mijn levodopa. Bij mij duurt het dan een kwartiertje voordat ik het effect hiervan merk. Omdat ik erg graag het bergmeer wilde zien, wachtte ik (letterlijk en figuurlijk) in spanning af wanneer ik het effect van de levodopa als een cadeautje mocht uitpakken. Maar er gebeurde dit keer niks. Ik raakte lichtelijk gefrustreerd en in paniek en nam een extra hoeveelheid levodopa. Maar dat deed mijn lijf helemáál verstijven.

Uiteindelijk zag ik maar één oplossing: ik gaf het idee dat ik het bergmeer wilde bereiken, helemaal op. Het duurde even maar toen het moment van acceptatie kwam, ontspande ik plotseling. En o, wonder, plotseling voelde ik aan mijn motoriek dat ik wel degelijk levodopa had geslikt. En kon ik weer gewoon bewegen, zonder verstijving.

Nog steeds heb ik dat nog wel eens, dat ik uit frustratie of angst vanwege het (te verwachten) slecht bewegen extra dopamine neem, maar dan juist niks van de levodopa merk en niet kan ontspannen. Soms heeft het zelfs een ronduit negatief effect. Anderzijds gebeurt het ook wel dat ik vlak voordat ik medicatie neem erg ontspan, blijkbaar alleen al bij het idee dat ik door de levodopa ga ontspannen.   

De conclusie die ik voor mezelf op dit punt heb getrokken is: levodopa zorgt voor een prettige basis. De effectiviteit en de werking van de levodopa wordt echter sterk beïnvloed door de mate van ontspanning die ik heb bereikt op het moment van nemen van de medicatie. Voor mij is het dus de kunt om zoveel mogelijk in zen-modus te zijn en te blijven, want die maakt het verschil!