Denk nou niet dat ik ’s morgens bij het kraaien van de haan in de buurt wakker ben. Oh nee, een groot deel van de ochtend ben ik nog steeds onderzeil. Behalve als ik er echt uit moet om deel te nemen aan een vrijwillige activiteit zoals mijn ingesproken columns voor de radio of de gebedsgroep waar ik deel vanuit maak. Dan ben ik er als de pinken bij.

Een tekort aan activiteiten als pensionado? Ik denk het wel. Ik ben dan ook naarstig op zoek gegaan naar activiteiten die mijn aandacht vast kunnen houden. Fitnesstraining onder begeleiding van een ervaren fysiotherapeut bijvoorbeeld. Maar ook dat is pas aan het eind van de ochtend. Zo heb ik nog enige activiteiten in de middag ontdekt, waar ik graag naartoe ga.

Indien ik die middagactiviteiten niet heb, dan slaap ik zo anderhalf tot twee uur weg. Ik verslaap mijn leven. Dat kostbare leven op deze planeet. Ondertussen mis ik ook de broodnodige menscontacten. Dus probeer ik beiden te combineren. Een activiteit die mij boeit waar ook anderen aan deel nemen. Daar zit overigens ook nog een lastige kink in, ik ben door de ziekte van Parkinson en het hartfalen na een ernstig hartinfarct snel moe. Maar ook mijn geest is moe van een leven lang narigheid met mensen die op mijn pad kwamen.

Toch blijf ik optimistisch en positief proberen mijn dagen door te komen. Ik zoek dus naar activiteiten die mij liggen met mensen die mij niet vermoeien. Misschien denkt een van u nu; ‘ Dat zou iets voor hem kunnen zijn!’ Neem dan graag even contact met mij op. Fysieke arbeid is gezien mijn conditie niet zo goed mogelijk. Maar met mijn brein valt wel het e.e.a. in te vullen. Zelf zoek ik verder naar wat mij past.

Ga terug naar alle blogs en vlogs van Rik Bronkhorst