Blog: Rugpijn, augustus-september
28 september 2022
Heerlijk om terug te zijn in La Noblet. Een paar warme, landerige dagen. Nu vandaag, na een nacht prima geslapen te hebben, moe. Zwaar. Bewegingsloos. Woog 60,9 kg bij thuiskomst, probeer er weer wat aan te eten. Gisteren naar de in december de nieuw aangeplante haag gewandeld met de honden, Rafa vond het ook wat ver. Moeilijk in te schatten, wat kan en wat niet (meer). Al blijf ik gewoon door wandelen hoor, je moet ook uitkijken dat je niet alleen nog maar zielig gaat zitten zijn.
28 augustus
Vanmorgen bij het ontwaken al misselijk. Wat krijg ik daar toch de schijt van, houden we dit nu? Heeft dit met P te maken? Gek genoeg was het hondje ook helemaal niet lekker, hij bleef maar braken.
De meeste dagen gaat het goed en doe ik best veel. Brownies bakken (en eerst walnoten kraken) eten koken, hartige cake bakken, maar veel eetlust heb ik niet.
Vanmorgen de bijkeuken uitgedweild, de wasmachine zat verstopt. Dan ben ik dwarsaf, maar na een half uurtje zitten gaat het weer. De vraag is, moet ik nu zuinig met m’n energie omgaan of gewoon doorgaan en niettepiepen? Of meer rustmomenten inlassen?
3 september
Al een paar dagen bezoek. Gezellig en tolerant, ik doe niet constant mee met alles. Die hoge rugpijn blijft een terugkerend fenomeen en diclofenac helpt ook niet echt. Gisteren had ik het nauwelijks, paar km gewandeld, ’s avonds uit eten bij Hervé en daar kwam het weer opzetten. Misschien ook door de bank waarop ik zat. Verder voel ik me eigenlijk best goed, maar die pijn vloert je op enig moment wel… Een paar dagen later 16000 stappen gezet tijdens een dagje Rouen. Aan het eind nog naar het station gehold omdat het begon te plenzen. Nauwelijks moe, niet meer dan normaal.
Ik lees een artikel over hoe blij je wordt van het creëren van iets. Natuurlijk weet ik dat al jaren, maar het dwingt me wel weer eens te gaan haken. Ik begin aan vingerloze handschoenen in waaiermotief met verlopend gekleurd garen. Heb die jaren terug al een paar keer gemaakt, maar het lukt voor geen meter. Ik weet niet meer welke toer ik nu net gedaan heb en het patroon komt ook niet uit. Ik begin opnieuw, en nog eens. Dan besluit ik met effen garen te haken. Dit gaat een stuk beter. Ik realiseer me dat ik al wel een jaar niet meer gehaakt heb. Met een groep Franse en Engelse vrouwen vormen we ‘les Textilières’, we maken onafhankelijk van elkaar iets rond hetzelfde thema en dat werk wordt dan tentoongesteld. Ik vind het leuk, het is anders dan iets wat ik ooit eerder gecreëerd heb. Het vereist veel werk met de naaimachine, dat lukt prima. (Overigens gaat het met de handschoenen na poging zes ook redelijk).
Wat me opvalt is dat het eigenlijk de laatste twee weken heel goed met me gaat. Ik ben niet moe, slaap goed, de score van het wekelijkse woensdagtestje van het horloge is hoog. Alleen die rugpijn… die weerhoudt me ook van tuin- en wat zwaarder huishoudelijk werk. Overigens werd er tijdens het onderzoek over opgemerkt dat dit geen bekende P. klacht is. Tegelijkertijd is dat wel waar ik het meeste last van heb.