Verbazingwekkend voor mij is te ervaren dat er best veel parkies weten wie ik ben. Dat is onlangs wel weer gebleken op het symposium van de Parkinson Vereniging.
Ik werd spontaan aangesproken door medeparkies, en HOE LEUK IS DAT...
Het doet mij zo goed dat mede door de stukjes welke ik plaats op FB, mede door de blogs en mede door het opzetten van een zoomgroep, welke alweer ruim 1 jaar actief is, parkies met elkaar in contact komen en elkaar ook fysiek leren kennen.
Het delen, (H)erkennen, tips en trics, lief en leed maakt voor mij duidelijk dat wij een bijzondere groep zijn binnen patiëntenverenigingen. Wat mij ook opvalt is dat er veel medeparkies zijn die ook creatieve activiteiten ontwikkelen, b.v. gedichten schrijven, schilderen, boeken schrijven, haken en breien, boetseren, knutselen, noem het maar op.
Waar ik blij van werd en me vereerd voelde, is het bericht van Janneke den Ouden, ze heeft een boek geschreven genaamd Dagboek van een triller," en nodigde mij uit om aanwezig te zijn bij haar boekpresentatie in het Koninklijke schouwburg in s,Gravenhage. Natuurlijk is het voor ons Den Haag, echter de locatie nodigde me uit om de officiële naam te benoemen.
Ik kende Janneke nog niet persoonlijk en verder ook niemand van de aanwezigen (behalve mijn man Kees). Wat een warm welkom en een gevoel van herkenning met Janneke en haar man Bart. Het was een leuke presentatie, humorvol en levendig, en natuurlijk het boek gekocht gesigneerd.
Eenmaal thuis meteen begonnen met lezen, en de volgende dag weer opgepakt en verder waar ik gebleven was het boek uitgelezen, en ik moet zeggen, na diverse boeken hebben mogen lezen van mensen die ik persoonlijk ken, het is een verfrissend, boeiend, meeslepend, ervaringsverhaal waarin Janneke haar kwetsbaarheid uitdrukt, de machteloosheid en de strijd om door te kunnen gaan. En zo herkenbaar op enkele gebieden, o ja, dat ervaar ik ook en o ja zo voel ik dat soms ook.
Vanmorgen zijn Kees en ik op de koffie geweest bij Janneke en Bart, tot mijn vreugde wonen ze niet ver bij ons vandaan, en wat hebben we veel gedeeld en ook gelachen met elkaar.
Heerlijke gastvrije mensen, met een positieve instelling, we bleven ook lunchen en tot mijn verbazing was het al rond 15.15 toen we huiswaarts gingen. We gaan elkaar dan ook zeker weer zien na de vakantie.
Het boek is een aanrader voor ons parkies en betrokkenen en nodigt uit om erover in gesprek te gaan met elkaar.
Is te koop bij de Bruna en Bol.com te bestellen.
En spontaan komt het in mij op om de aankomende blogs te schrijven over mijn ontmoetingen met medeparkies…
Voor diegenen die nog op vakantie gaan, heb het goed.
Voor de thuisblijvers heb het goed.
Voor diegenen die alweer terug zijn, heb het goed.
Vanuit warm Vlaardingen...
Ga terug naar alle blogs van Els Haring
