Gastblog geschreven door Kees de Bot

Ik heb ZvP en wil ook graag iets doen om de voortgang te vertragen. Maar boksen? Dat doet me denken aan de vermaarde Rotterdamse bokser Bep van Klaveren. Een beter voorbeeld van waar dat boksen toe kan leiden is er niet. Bloemkool-oren, een grote neus die verschillende keren gebroken was en niet helemaal hersteld. Verder hadden de doffe dreunen die hij in zijn carriere ontvangen had zijn hersenen dermate aangetast dat hij zich uitsluitend kon uitdrukken met behulp van oerwoud geluiden. Interviews met hem leidden zonder uitzondering tot chaotische patronen van misverstanden waarbij beide partijen elkaar onbedoeld tot wanhoop dreven en de radio-interviewer een einde aan het gesprek breidde om erger te voorkomen.

Wat dan wel. Bij de vechtsporten behoorde ook het schermen. We kenden dat van Ivanhoo, de koene held op het witte paard wiens haar zelfs bij het heftigste zwaardgevecht strak bleef zitten. Maar mijn echte inspiratie om te gaan schermen was buurjongen  Peter Koks, de wat mystieke,  dwingende persoonlijkheid die later een aantal keer Nederlands kampioen schermen op degen zou worden. Door hem gestimuleerd ging ik iedere zaterdag middag van  mijn 8^ste tot mijn 15^e schermen bij Zaal Vandervood op het Haringvliet in Rotterdam .Bij ‘zaal’ moeten we ons hier bij niet te veel voorstellen, een zaaltje van  5x10m op de derde etage. Dar kregen we  groeps- en individueel les. De maitre zag kans om zonder inspanning zijnerzijds de meest getrainde schermers in een paar minuten tot volledige uitputting te brengen.

Eens per jaar namen we deel aan de Nederlandse kampioenschappen. Ik mocht mee in de vol gepropte Eend van de maitre. Ik overleefde de eerste twee rondes en derde moest ik de laatste partij in de poule winnen om door te gaan naar de finale. Mijn tegenstander was Tom Abbink, die al zijn wedstrijden in onze poule al gewonnen had. Al snel stond ik  3-0 achter. IK veranderde mijn strategie. In plaats van aan te  vallen bleef ik stokstijf staan en Abbink wist niet hoe hij het had. Intussen was onze partij al een 15 minuten gaande, de arbiter had vergeten de stopwatch op de maximaal toegestane 5 minuten te zetten. Ik bleef staan en deed soms een stapje naar achteren als hij te dichtbij kwam. Ik scoorde en na 20 minuten stond het 4-4. Abbink en zijn vader waren een zenuwinzinking nabij. Ik volhardde in  mijn strategie al begonnen omstanders te klagen dat dit toch geen schermen was. In een wanhoopsoffensief stormde Abbink op  mij af, struikelde en rolde over de mat mij alle kansen gevend om hem te raken. IK had gewonnen, abbink huilde met gierende uithalen, en mijn maitre zei dat dat heel goed gegaan was.

Daarna heb ik een aantal  jaren niet geschermd, ik vond volley- en Basketbal leuker en socialer. En ik schaamde me een beetje voor mijn sport, zo elitair. Toen ik in Nijmegen ging studeren ging ik bij de introductie van het sportcentrum een keer proberen hoe het met mijn schermen ging. Dat bleek geweldig  mee te vallen, en ik maakte indruk door de niet bijzonder geliefde club kampioen te onttronen. De bewondering van de elegante schermsters deed mij goed, ik was ergens echt goed in! Op landelijk niveau bakte ik er weinig van, maar op universitaire tournooien glorieerde ik. Dat had meer te maken met de uitstekende conditie van mijn lever dan met mijn schermkunst. De toernooien duurden meestal twee dagen. De eerste selectierondes op zaterdag middag, dan een groot feest en zondag de laatste rondes en finales. Eigenlijk had de puntentelling gecorrigeerd moeten worden door het aantal alcoholische consumpties, dat had me met grote voorsprong het kampioenschap op alle wapens gegeven. In die jaren was onze maitre Dick van Winden in allerlei  opzichten onze bron van inspiratie,cZo  introduceerde hij met succes de combinatie van Grolsch bier en slagroomtaart, volgens hem de basis van ons succes op de loper.

Na een paar jaar was het wel leuk geweest. Medeschermers begonnen me met ‘U’ aan te spreken en dat  was voor mij het teken dat ik beter kon gaan.

Dat was ruim 40 jaar g geleden. Mijn oude scherm spullen overleefden 3 verhuizingen niet, Nu ben ik 71, Parkinsons patient en heb hartproblemen.  En nu nog gaan schermen? Verschillende websides claimen dat schermen ideaal is voor mensen met ZvP. Het verbetert de  balans, en de coordinatie, het reactievermogen,  cognitieve vaardigheden en het geheugen. Dat beloofde dus wel wat

Toch maar eens proberen, . Samen met vriend Peter die ook een linkshandige schermer was, hebben we een geschikte scherm vereniging in de buurt van Leiden gezocht. Er was niet veel keuze .De S’Gravenhaagse scherm, excercitie en schiet-vereniging leek me niet helemaal mijn keuze, dus ik kwam bij de Leidse Schermvereniging AEW  terecht. Deze vereniging bestaat al sinds 1927, dat vond ik wel indrukwekkend. Ik meldde mij bij Hans van den Berg, de voorzitter van de vereniging, die me na het verzamelen van vesten en broeken, handschoenen masker en wapens uitnodigde om samen te schermen en me elegant liet winnen, je moet wat als voorzitter die leden nodig heeft.

Het was een vreemde ervaring. De bewegingen komen vanzelf uit een onbewust verleden, maar  de precisie ontbreekt. Ik scherm een paar korte duels van 5 minuten  en win er 3 van de 5. Maar de mensen bij AEW zijn  erg aardig en passen hun niveau aan het mijne aan. Het schermen zit in mijn ruggegraad, maar er moet nog wel flink geoefend worden. Na een uur of twee is de energie op, volgende keer neem ik extra Levo-dopa mee. Over twee weken is er het club kampioenschap, maar dat is wel wat veelgevraagd.

Ik denk dat dit wel eens iets heel goeds zou kunnen zijn. Al schermend is mijn balans goed, maar de uitvallen te voorzichtig. De explosie kracht zoals die van olympisch kampioen..LI CHan zal ik niet meer halen, dat is jammer.

Samenvattend: is schermen iets voor mensen met ZvP? Voor mij werkt het wel, maar wat precies de beste aanpak  van mensen met ZvP moeten we nog uitzoeken. Het aantal schermers van 70+ met ZvP, is waarachijnlijk niet zo groot. Maar als u er qua profiel wel iets in ziet, ga dan eens kijken bij een lokale schermvereniging en probeer uit hoe het voelt. Olympisch  kampioen  worden we niet meer, maar daar is het hier niet om te doen. Misschien vinden we ergens een medisch student die onderzoek hiernaar kan doen.