De vraag komt langs, als we praten over een breder onderwerp: mijn behoefte om controle uit te oefenen. ‘Waarom wil je dat weten?’, vraagt hij. ‘Als ik de oorzaak weet, dan kan ik erop sturen’.

‘Hoezo?’

‘Als ik erachter kan komen waarom mijn klachten geen vat krijgen op mijn stemming, dan kan ik dat mechanisme beïnvloeden. Als ik de oorzaak wegneem, blijft het gevolg ook uit’. ‘Logica als onzekerheidsreductie?’, is zijn reactie. ‘Jammer dat die vlieger niet altijd opgaat. Je kunt nu eenmaal niet alles beïnvloeden. Wie denkt dat ie dat wel kan, organiseert zo af en toe zijn eigen teleurstelling.’

Daarvóór had ik hem met een voorbeeld toegelicht dat ik mij er meer van bewust begin te worden wanneer ik aan het controleren en beïnvloeden ben. Ook, dat ik me daarbij (op zijn advies) afvraag of ik wat ik beïnvloeden wíl ook daadwerkelijk kán beïnvloeden. ‘Eerder ergerde ik me kapot aan mensen op straat en in winkels die zich niet aan de coronaregels houden. Van de honderd mensen zijn er tachtig die hun best doen en twintig die de regels aan hun laars lappen. Ik ben er mee opgehouden die twintig op hun gedrag aan te spreken. Ze trekken zich er niets van aan. Je kunt een grote mond krijgen, of een klap voor je kop. Dus ik zeg er niks meer van. Ik kan ze toch niet veranderen.’

Hij knikt.

‘Maar ik erger me er nog steeds behoorlijk aan.’

‘Waarom?’

‘Omdat ze met de volksgezondheid aan het spotten zijn. Ook met die van mij.’

‘Waarom zou je je daaraan ergeren?’

‘Hoe meer die tachtig hun mond houden en zich kleiner maken, des te meer ruimte nemen die twintig. De minderheid maakt hier straks de dienst uit.’

‘Misschien wordt de verhouding wel vijfentwintig-vijfenzeventig. Denk jij dat je dat tij kunt keren door mensen op straat op hun gedrag aan te spreken?’

’Nee, daarom ben ik er ook mee opgehouden.’

‘Maar je ergert je nog wel. Houdt het dan wel op, als je je blijft opwinden?’

’Nee.’

‘Zonde van al die negatieve energie, zou ik zeggen.’ Hij had gelijk. Dat nam niet weg dat ik met een onbevredigend gevoel bleef zitten.

‘Je zou eens op zoek moeten gaan naar hoe het komt dat het wringt. Waarom word jij narrig van iets waarvan je weet dat je het toch niet kunt beïnvloeden? Met oorzaak en gevolg los je nu eenmaal niet alles op. Waarom kun je je er niet bij neerleggen dat sommige dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn, om de simpele reden dat jij er niks aan kunt veranderen?’

Ga terug naar alle blogs van Arnold Smeels