Blog: Ra ra hoe komt dat?
15 juni 2022
Het aantal pilletjes dat ik dagelijks slik, zegt lang niet alles over hoe het met me gaat. Symptomen en hun intensiteit stapelen in de loop van de tijd, maar verhouden zich niet recht evenredig met hoe ik me voel. Het somatische en het cognitieve deel van mijn Parkinson gaan niet altijd gelijk op met de mentale impact ervan.
Rara, hoe komt dat? Is de reden het optimisme dat ik van mijn moeder heb meegekregen? Ik piepte een paar jaar geleden wel anders, toen mijn zelfbeeld drama-tisch begon te kantelen en ik steeds verder wegzakte en mijn houvast begon te verliezen. Waar was dat optimisme toen dan?
Of zou het gewenning zijn? Zoals je - ik heb de ervaring niet en ken ook het gevoel dus niet dat daarbij hoort, maar ik stel het me zo voor - helemaal van slag kunt zijn als je de hoofdprijs in de staatsloterij hebt gewonnen, maar twee jaar later zo gewend bent geraakt aan je nieuwe rijke status en je luxe leventje, dat zwemmen in het geld en er meer van hebben dan je de rest van je leven zelf op kunt maken, de ge-woonste zaak van de wereld voor je zijn geworden. Zoals ik van slag was door de diagnose in 2016, maar er inmiddels een beetje aan begin te wennen dat er hier en daar functies in mijn machinerie beginnen te haperen?