Ik slaap wel kort, maar ik word altijd monter en uitgerust wakker. Het lijkt een beetje - ik denk nu eenmaal vaak in beelden - op een wolk die zomaar over de top van een berg heen kan zakken. Zo voel ik de vermoeidheid van boven naar beneden mijn lijf inzakken. Komt het omdat mijn dagen al tussen vijf en zes uur ’s morgens beginnen en mijn accu aan het begin van de avond aan opladen toe is? Is het de bijwerking van mijn Sinemet-pillen? Komt het omdat ik me ’s morgens op de hometrainer te veel inspan?                                                                  

Ik ben me gaan verdiepen in mijn slaappatroon. Ik baseer me op de slaapanalyse die de app van mijn horloge me aanbiedt. De app zegt van zichzelf dat zijn analyse gebaseerd is op recent wetenschappelijk slaaponderzoek en een - uiteraard - geheim algoritme. Wie ben ik dan wel om dat tegen te spreken? Als doel heb ik gesteld tenminste zes uur per nacht te slapen. Dat haal ik meestal niet. Op slaapinfo.nl vind ik: acht procent van de volwassenen kan met minder dan zes uur slaap toe. Ik behoor kennelijk tot die laatste categorie.                                                                                                           

Vermoeidheid zit ‘m niet in slaaptekort. Met de neuroloog heb ik wel eens gesproken over slaappillen. Hij voelt daar bitter weinig voor. Het valrisico wordt dan veel te groot.

Mijn stem klinkt zo nu en dan heser en zachter dan anders. Het was Andrien ook al opgevallen. Ik begin te ontdekken dat er een relatie bestaat tussen mijn vermoeidheid en de helderheid en het volume van mijn stem. Die gaan hand in hand samen.

Ga terug naar alle blogs van Arnold Smeels