Blog: “Vakantie als medicijn voor de ziekte van Parkinson”

Blog: “Vakantie als medicijn voor de ziekte van Parkinson”

31 maart 2022 door Remko Boogaard

Wij zijn er uit. Dit jaar gaat onze eerste buitenland vakantie weer naar een zonbestemming. En wat een Euforie toen wij samen aan mijn bureau op de bevestigingsknop van de touroperator drukte. Wij hebben een date van 16 juni tot 23 juni naar een wonderschone locatie, met strand, rust en een fantastisch uitzicht op de oceaan.

Niet alleen de Corona maatregelen hebben ons de afgelopen 2 jaar gegijzeld, ook de “James” beperkende omstandigheden spelen meer en meer een rol in het vinden van een reisbestemming die met name comfort moet bieden op de heen- en terugweg.

Voor mijn werk ben ik in het verleden heel veel op reis geweest en ben in veel uithoeken van de wereld geweest. Singapore, London, Madrid. Los Angeles, Milaan, Shanghai, Bangkok, Ghana, San Francisco, New York, Chicago, Hamburg, Barcelona, Kuwait, Doha, Dubai, te veel bestemmingen om op te noemen. En niet 1 keer naar elke bestemming, vele heb ik soms tientallen keren aangedaan en hoe makkelijk ging dat. Gisteren na het boeken had ik even een sentimenteel momentje en moest ik denken aan alle ervaringen, drukke schema’s en vooral het plezier aan boord.

Reizen kost over het algemeen heel veel energie en ik merkte de laatste jaren dat het allemaal wat moeizamer ging. Maar toch haalde ik daar ook weer veel voldoening uit.

Nu ligt het reizen voor mijn werk achter mij. Ik heb gedwongen de keus moeten maken om de energie die er nog rest niet te verkwanselen aan lange vluchten, tijdsverschillen, wachttijden en een ontregeld Pillen schema. Omdat je met de tijdsverschillen op bestemmingen volledig van de wijs wordt gebracht. Dat is een moeilijke stap geweest, en hoe veel pijn doet het dat je weet dat je hiermee een periode afsluit die integraal onderdeel was van je werk en die de kers op de taart was van een heel mooie functie.

Maar wij moeten door en hoe fijn is het dat ik samen met mijn lief de zon achterna ga, even de focus op een andere cultuur, eten, gewoon even niets, maar wel met de mogelijkheid actief en ondernemend de omgeving te verkennen. En hoe mooi is het dat je nu al uitkijkt naar de vertrek datum en je zelf al ziet zitten op het strand met de ondergaande zon, de zon die elders de ochtend inluidt en ons de gelegenheid geeft de rust te nemen en weer op te zien als de zon zich de volgende ochtend wederom aandient en een nieuwe dag betekent.

Een nieuwe dag die garant staat voor nieuwe herinneringen en mooie momenten.

Het wordt genieten en laat dit dan even voor 8 dagen het beste medicijn voor Parkinson zijn.

Lees hier alle blogs van Remko Boogaard

Reacties

Terug naar boven