Blog: zwemmen
2 december 2021
Jammer, maar zwemmen hoorde niet meer tot onze mogelijkheden: Hans zakt naar de bodem en tolt om. Het was levensgevaarlijk. Ik moest er dan ook altijd naast zwemmen. In een sauna vonden we het altijd heerlijk als er een groot zwembad was. Wel kostte het veel moeite om mezelf en Hans aan te kleden. We hadden het zwemmen al afgeschreven van de mogelijkheden om te ontspannen.
Sinds enige tijd hebben wij om ons te ondersteunen een zorgverlener. Ze is heel actief en denkt mee. In het zwembad in Wageningen ging ze op onderzoek uit. Er waren mogelijkheden voor Hans: een erg grote gehandicapte kleedruimte met toilet en douche. Het lenen van een zwemvest en plankjes behoorde ook tot de mogelijkheden. Met deze informatie vroeg ze of wij daar met haar wilden gaan zwemmen.
We namen de rollator mee het zwembad in en het omkleden ging prima. Het water was heerlijk warm, de temperatuur boven water ook. Het oefenbad was groot en 1.40 diep. Midden op de dag waren we een van de weinigen. Hans vond het heerlijk. Hij zwom op zijn rug met de plankjes op zijn buik plus het zwemvest aan en op zijn borst met de plankjes vooruit gestoken en ook met het een zwemvest om. Karin en ik begeleidden hem constant. Zij en ik gingen om de beurt zelfs in het grote zwembad nog een paar baantjes zwemmen. We ontdekten dat de badmeester ons in de gaten hield. Dat was een fijn idee. Er was nog tijd om even in een bubbelbad te gaan zitten. Na totaal driekwartier zagen we dat Hans toch wel moe was. We gingen een kopje koffie drinken in onze badjas en aten onze boterham. Hans aankleden door haar en mij viel niet mee, maar het ging.
Familieleden die van ons avontuur hoorden, vroegen aan Hans of hij nog een keer zou willen zwemmen. “Natuurlijk,” zei hij.