De eerste weken: half overeind, voorzichtig de beste pijnloze positie zien te vinden, probeerde ik te slapen. Parki lag ook op de loer, mijn sonde-ingang was versierd met een stukje rood wild-vlees. Niet grappig. De uierzalf deed wonderen op de schrale huid. (Dat was vroeger ook al een genezer van de zachte, schrale baby-billetjes!) Na 3 weken ging het ineens een stuk beter met mijn rib. Ik had er een verstevigende band omheen getaped.
Mijn fietszadel staat lager zodat ik met mijn voeten bij de grond kan. Even wennen maar een veiliger gevoel. Probeerde kuilen en hobbels te omzeilen, elke hobbel voelde ik mijn rib. Sporten even 6 weekjes uitgesteld. Ik ken mezelf namelijk. Als ik ga, dan ga ik ook voluit. Daarom voor mij ook geen groepslesjes. IK wil aan alle oefeningen en gekke fratsen meedoen.

Wij zijn van 18-23 september op ‘Fietssafari’ in Limburg geweest. De 1^e avond had ik mijn telefoon gedurende het diner op de kamer gelaten. Na het hoofdgerecht toch even naar mijn kamer om een Corona gezondheidsverklaring te halen. Tot mij schrik waren er 2 berichtjes van de bank dat mijn limiet verhoogd was, of ik het herkende? NIET DUS!!! Gelijk bellen, maar het leed was al geschied. Er was met 2 pasjes totaal 6x gepind. Bij  6 verschillende banken, pittige bedragen.…… Schoonzoons gingen poolshoogte nemen.. Tussendeur was open, kastdeurtjes  stonden open. Het gekke was dat er hier en daar nog wel  euro’s lagen maar die zijn niet meegenomen. Wij sluiten, als we weggaan, alle deuren en ramen, laten de radio aan, krant, kopjes op tafel, tijdschakelaar etc. Bewaar geen code’s bij de pasjes. Er zijn beelden van het pinnen, zijn veilig gesteld. Mogen we, in verband met de wet op de privacy niet zien. Hoezo wet op de privacy??? Wel  het zuurverdiende geld van hardwerkende mensen jatten. Je verspeelt  je privacy zou ik denken. Bij thuiskomst bleek dat al mijn pasjes weg waren maar gelukkig was daar niet mee gepind. Vrijdag jl een 90 minuten durende afspraak bij de politie om aangifte te doen. Afwikkeling kan 5 weken duren, pasjes 5 werkdagen. Toestand!

Enfin, de ‘safari’ ging gewoon door. Elke dag gemiddeld 50 kilometer fietsen, van hotel naar hotel. Bagage werd achter je aan gebracht. Ik had een speciaal klein koelboxje met mijn duodopa-pomp cassette’s. In elk hotel werd het keurig in de koeling gezet. Voor mij helaas geen heerlijk  hotel-ontbijt . Eigen ontbijtspullen, elke ochtend een paar uur bezig om goed ‘op te drogen’. Gelukkig was het niet verplicht om met de groep mee te fietsen dus manlief en ik gingen samen op pad. Af en toe verstijft op de fiets, extra shotjes. Blijven ademhalen.

We hadden prachtig weer, dus wat wil je nog meer?

Ga terug naar alle blogs van Marianne van den Broek