Blog: Puppy en verlatingsangst
28 juni 2021
We hebben er een labrador puppy bij! Ik ben toch hele dagen thuis en de oude hond helpt wel bij de opvoeding, hopen we. Met vroeg opstaan en 4x per dag uitlaten hou ik ook een beetje ritme. Het is erg leuk. Bij het uitlaten wil iedereen hem natuurlijk even aaien en een praatje maken: “Oh wat is ie leuk en mooi”, waarop ik altijd lekker flauw antwoord: “Ja, hij lijkt op zijn baas!”
De dierenartsassistente, die dat antwoord vast al vaker heeft gehoord in de spreekkamer, antwoordt kortaf: “Dat zou kunnen….” . Ze vindt de naam Moos wél héél erg leuk!
Toch gaan parkinson en een puppy niet altijd goed samen. De hele dag moet ik op mijn hoede zijn. Plast hij niet in huis of eet hij niet alles op wat los en vast zit? Van spelende honden in de keuken (met veel geblaf en gegrom) word ik ook onrustig. Verder loopt hij me vaak voor de voeten. Dat is lastig want ik struikel, ook zonder puppy in huis, al vaker.
Gelukkig gaat de ontwikkeling in een hondenleven 7x sneller dan bij een mens. Het zal dus wel snel rustiger worden. Door de puppycursus krijgen we vast en zeker een hond die alle commando’s begrijpt en net als de oude hond, soms ook opvolgt. In ieder geval heb ik de komende jaren iemand (extra) in huis die altijd (ook al nemen de ‘parkklachten’ toe) blij is als ik thuis kom.
Moos heeft nog wel een beetje verlatingsangst. Opgesloten zitten in zijn bench vindt ‘ie maar niks. Ik snap dat ook wel. Hij is geheel afhankelijk van ons en kan geen kant op. Maar natuurlijk laten we zo’n leuke/mooie puppy niet in de steek. Hij krijgt gelukkig, langzaam steeds meer vertrouwen dat we altijd weer terug komen.
Hoe zal dat straks met mij gaan? Met mij gaat het juist langzaam steeds slechter. Wordt ik ook geheel afhankelijk van Annelize en kan ik straks zonder haar ook geen kant op? Krijg ik dan ook verlatingsangst? Nee natuurlijk niet, je laat zo’n leuke/mooie man niet in de steek…toch?