Blog: Hulp
10 juni 2021
Zo vrolijk als ik op de profielfoto sta, zo begin ik altijd de dag. In de loop van de dag raakt mijn energie op en valt veel mantelzorg mij zwaar. Hans praat nauwelijks en als hij praat, is het erg zachtjes. Dat betekent voor mij veel wachten en moet ik proberen erachter te komen wat hij bedoelt. Soms is hij zo stijf dat alles moeizaam gaat en ik veel moet helpen. Vaak gaan dingen achter elkaar fout bijvoorbeeld met eten, drinken en reageren.
Drie maanden geleden heb ik gezegd dat het allemaal teveel wordt. En toen Hans mij ineens ging zoeken, terwijl ik even boven was, kwam er een enorme huilbui.
Gisteren las ik het motto:
Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft,
Het betekent dat je weigert op te geven. (Charlie Mackesy)
Zo is het echt, ik wil niet opgeven, ik wil door, maar ik weet niet HOE. Nu is er de Buurtzorg die zich twee keer per week een half uur om Hans bekommert en aan de medewerkers kan ik vragen stellen over zaken waar ik tegenaan loop. Eerder zei ik als mensen vroegen hoe het gaat: “Prima, hoor, Hans is zo’n lieve man.” Nu zeg ik: “Het is zwaar, maar ik heb hulp.” Graag wil ik blijven kijken zoals op mijn profielfoto.