Blog: Ziek melden
2 maart 2021
Het wil helemaal niet meer. Veel stress en slecht slapen. Ik denk dat ik een burn-out heb. Ik neem me voor om me na het weekend ziek te melden.
In het weekend gaat het vrij goed. Maandagochtend probeer ik het nog één keer. Tot de vakantie, dat moet toch lukken. Ik sla thuis de klep van de laptop open en paniek maakt zich van mij meester. Kansloos dus. “Verstandig zijn is niet altijd leuk”, zeg ik tegen mezelf. Ik bel naar het werk.
Dezelfde dag meld ik me bij de bedrijfsarts. Ondanks de medicijnen loop ik erg stram. Gelukkig kent de arts het ziektebeeld van parkinson goed. Hij zegt direct dat ik eerst maar eens 2 maanden thuis moet blijven. “Is dat niet erg lang”, vraag ik. “Dat is echt het beste”, zegt hij. “Daarna kijken we wel verder.”
“Wat ga je de komende maanden doen?”, vraagt hij. “Oh klussen in huis en in de tuin”, zeg ik. “Er is nog heel veel te doen!” “Dat is goed maar je mag slechts een halve dag klussen. De rest van de dag ga je alleen maar leuke dingen doen!”
“Ik loop even met je mee naar je auto”, zegt hij voordat ik weg ga. “Oh dat is niet nodig hoor, ik red me wel”. Hij staat er op om even mee te lopen. “Waar staat je auto?”, vraagt hij als we buiten zijn. Daar aan het einde van de rij, wijs ik. Hij wenst me een goede reis en blijft me nakijken.
Ik heb je door. Net zoals de fysio, de huisarts, de neuroloog en de verpleegkundige wil je me zien lopen! Denk je soms dat ik de boel voor de gek hou en vrolijk huppelend naar de auto snel? Néé, dat geloof ik niet. Later lees ik wel een verhaal van iemand die zegt: “Je bezoek aan de bedrijfsarts/verzekeringsarts begint en eindigt op de parkeerplaats.”
Opgelucht begin ik dinsdagmorgen aan mijn eerste klus. Het terras en de oprit schoonspuiten met de hogedrukspuit. Tijdens het spuiten ben ik al aan het plannen. Als ik dit vanmiddag afkrijg, dan kan ik morgen dat etc. etc.
Na een half uurtje sta ik te tollen op mijn benen. Ik word gek van het lawaai en het trillen van de slang. Ik kan de concentratie niet meer opbrengen om elke steen te raken. Opnieuw kansloos dus. “Verstandig zijn kan leuk zijn”, zeg ik tegen mezelf. Ik gooi de spuit op de grond en ga lekker in de tuin zitten. Ik leer snel….