Blog: Bedankt! Je hebt mijn leven op z'n kop gezet
2 november 2020
“Ga toch eens naar de dokter” zegt Annelize tijdens een wandeling. Het is niet de eerste keer dat ze dit zegt. “Tja….maar wat zeg ik dan tegen de dokter…ik loop een beetje moeilijk” vraag ik haar.
Ik ben op weg naar de fysiotherapeut. Heb last van m’n rug. Het was een zware werkdag en ik ben mentaal flink moe. Ik loop nu wel heel erg stram, bedenk ik me. Het lijkt alsof ik met een paar biertjes op door een smalle tunnel loop.
De fysio vraagt waar de pijn in m’n rug zit. Ik geef antwoord op zijn vraag en opeens floept het er uit: “ik loop de laatste tijd ook een beetje moeilijk”. De fysio kijkt me bedenkelijk aan. Daarna wordt m’n rug vakkundig “gekraakt”.
Bij de volgende afspraak staat hij me al op te wachten. Het valt me op dat hij persé achter me wil lopen, door de lange gang. Dat hij me goed wil observeren besef ik later pas. Hij stelt nog wat vragen en zegt: “Ik wil je niet bang maken…ik adviseer je om naar de huisarts te gaan…ik denk dat je parkinson hebt”. Ik moet even slikken. “Ja dat zal, maar bedankt voor de tip” zeg ik. Weer wordt m’n rug vakkundig “gekraakt”.
Thuis google ik direct op “symptomen parkinson”. Nu weet ik het (bijna) zeker. Ik heb parkinson.
Maanden later wordt de diagnose inderdaad gesteld.
Onder het mom van rugklachten heb ik opnieuw een afspraak bij de fysio. Bij binnenkomst zeg ik ietwat cynisch: “Nou bedankt! Je hebt mijn leven op z’n kop gezet.” De fysio schrikt.
Met een brede glimlach op m’n gezicht geef ik hem een grote doos Merci.
Bedankt fysio! Bedankt voor je professionaliteit en voor je moed.