In 2017 nog de Mont Ventoux gefietst, in 2018 naar Oostenrijk en in 2019 een tocht langs de Nederlandse kust gemaakt. Fietsen schijnt een heilzame werking te hebben op mensen met parkinson, ik heb wel eens gelezen dat de werking vergelijkbaar is met het gebruik van Levodopa.

Inmiddels is het 2020 en heb ik een E-bike aangeschaft met als excuus dat ik 70 ben geworden. Als serieuze sporter had ik me altijd smalend over e-bikes uitgelaten, nu heb ik deze drempel zelf genomen. En met die E-bike wilde ik in drie dagen de afstand van Westeremden (gemeente Loppersum) naar mijn woonplaats Munstergeleen (gemeente Sittard-Geleen) overbruggen. Na eindeloos de meerdaagse weersvoorspellingen te hebben gevolgd waagde ik het erop: er lagen een aantal droge dagen met weinig wind in het verschiet.

Dag 1

Woensdag 15 juli is het dan zover: eerst met de trein van Sittard naar Groningen alwaar mijn broer me opwachtte bij het station. Naar zijn woonplaats Westeremden was het voor mij als geroutineerde fietser maar een kippeneindje van 20 km door het Groninger landschap van  smalle weggetjes door de weilanden.

Dag 2

De dag erna een serieuze tocht van 60 km gemaakt door het weidse Groningse landschap langs Noordpolderzijl, het kleinste haventje van Nederland, wegens  slibafzetting nog slechts sporadisch in gebruik, de waddendijk en pittoreske plaatsjes als Westernieland en Warffum.

Dag 3

De echte tocht kon beginnen: met mijn broer naar Station Assen gefietst (50 km) alwaar onze wegen zich scheidden; hij terug naar huis en ik verder naar mijn overnachtingsadres bij 'vrienden op de fiets' in Dalfsen. Tijdens de tocht dwaalden mijn gedachten af naar het gesprek met de examinator, bij wie ik een rijtest moest afleggen ter verlenging van mijn rijbewijs. “Ik let vooral op de bochten” zo zei hij, “Mensen met parkinson hebben de neiging de bochten te krap of juist te ruim te nemen”. Door schade en schande was ik hier zelf al achtergekomen. Bij een te krap genomen bocht bleef ooit mijn stuur van de racefiets in de beukenhaag steken, maakte ik een smak en had twee maanden nodig om van een hamstring blessure te herstellen. Dat zal me deze tocht niet overkomen, zo had ik me voorgenomen.

Die dag 120 km gefietst met steeds de lichtste ondersteuning om nog accucapaciteit over te houden. Ik heb geen parkinson meer – althans zo voelde het, parkinson was ver weg zowel in mijn gedachten als in mijn fysieke toestand.

Dag 4

Op tijd op pad voor mijn etappe naar Boxmeer: 115 km in het verschiet. Geen wind, zonnetje: de perfecte omstandigheden en ik prijs mijn gps voor de routeaanwijzingen via fietspaden en kleine landweggetjes. Tijdens mijn voorbereiding had ik de route nauwkeurig gepland m.b.v. de Routeplanner van de Fietsersbond. Ook had ik een powerbank meegenomen om uitval van mijn gps te voorkomen en die had ik inderdaad nodig.

Ik realiseer me dat ik op de E-bike mezelf veiliger voel, minder instabiel, dan op mijn racefiets waar mijn voeten in de clips zitten vastgeklemd. Toch is instabiliteit een op de loer liggend gevaar waar je als mens met parkinson terdege rekening mee moet houden. Ik stap daarom vaker af bij oversteken dan vroeger.

In Boxmeer werd ik hartelijk welkom geheten door de 'vriendin op de fiets' met de vraag hoe het met mijn gezondheid stond ondanks Parkinson; dat had ze goed onthouden van mijn bezoek het jaar ervoor.

Dag 5

Op weg naar huis, 'slechts' 90 km, houd ik me voor. Via het Brabantse landschap richting de Maas en nog even in Reuver op de koffie bij mijn zus. De ondersteuning komt nu goed van pas: de wind draait voortdurend en wordt sterker. Na Roermond is het bekend terrein, nog 30 km, nog 20, nog 10  en dan eindelijk thuis. 440 km op de teller en een ervaring rijker.

Als me vier jaar geleden was voorspeld dat ik deze tocht zou kunnen maken had ik het niet geloofd. Ik kreeg veel complimenten over deze 'prestatie' en toch voelde het niet als zodanig. Het voelt als een tijdelijke overwinning op Parkinson, 'tijdelijk': je staat weliswaar vóór maar weet dat je uiteindelijk de wedstrijd gaat verliezen. Dát punt zolang mogelijk uit te stellen is voor mij een heilig doel.

Tips

Hieronder volgen enkele tips voor diegenen die een langere fietstocht willen ondernemen:

• Maak een goede planning  van de route. Ikzelf gebruik een Garmin maar er zijn ook programma’s die via telefoon en display werken (bijvoorbeeld komoot)
• Probeer de route zodanig te kiezen dat er weinig tegenwind wordt verwacht
• Zorg voor tijdig reserveren van overnachtingen bijv bij 'Vrienden op de fiets'
• Indien je een deel van de route met de trein aflegt, zorg dan dat je fiets geregistreerd is voor dat deel (ik ben erachter gekomen dat reserveren niet lukt met een Android telefoon).
• Neem een toolsetje mee alsmede reserveband, bandenlichters en pompje

Veel fietsplezier !         

Eddy Roerdink
E-mail: eizeroerdink@gmail.com