Meeste glyfosaat in Europese rivieren niet afkomstig van boeren, maar van middel dat je bijna dagelijks gebruikt
30 juli 2024
De omstreden stof glyfosaat belandt niet alleen op gewassen, maar ook in onze rivieren. Dat komt echter niet doordat akkerbouwers iets te frivool met de onkruidverdelger rondspuiten, maar door toevoegingen in wasmiddel, ontdekten onderzoekers van de Duitse Universiteit van Tübingen.
Update januari 2025: Nederlandse onderzoekers concluderen dat conclusies van Duitse onderzoekers onjuist zijn.
Update januari 2025
Reactie van dr.ir. C.H.M. (Roberta) Hofman, Principal Scientist ‑ Water Treatment & Resource Recovery
Naar aanleiding van een (pre-)publicatie afgelopen zomer in Water Research 263 (formele Publicatiedatum 1 Oktober 2024, 122140) verschenen er in diverse publicaties beschouwingen van dit artikel over de herkomst van glyfosaat. Dat zou niet grotendeels afkomstig zijn van een van de meest gebruikte bestrijdingsmiddelen (Round-up met als werkzame stof glyfosaat) maar afkomstig zijn van de afbraak van aan afwasmiddelen in Europa toegevoegde stoffen als polyfosfonaten en polyfosfaten.
Grondige analyse van de data die werden gebruikt in het bewuste artikel van Schwientek et al. toont aan dat de onderzoekers een belangrijke fout hebben gemaakt door aan te nemen dat uit de afbraak van aminopolyfosfonaten glyfosaat ontstaat. Dat is echter nog nooit aangetoond. Wel is het juist dat het belangrijkste afbraakproduct (AMPA) van glyfosaat (door microbiologische afbraak) ook ontstaat door de afbraak van amino-polyfosfonaten (door foto-degradatie).
Door vervolgens in het artikel in Water Research voortdurend en onzorgvuldig glyfosaat en AMPA door elkaar te halen, en uit te gaan van de aanname dat glyfosaat al geruime tijd niet meer wordt gebruikt in de stedelijke omgeving van Europa, wordt naar een totaal verkeerde conclusie geredeneerd.
In een commentaar-artikel in Water Research (Water Research 17 Dec. 2024, no.122965 ) concluderen twee Nederlandse wetenschappers dat de conclusies in het artikel van Schwientek et al. onjuist zijn en dat glyfosaat zeker niet ontstaat door de afbraak van polyfosfonaten in zuiveringsinstallaties. Tevens tonen zij aan dat het zeer onwaarschijnlijk is dat er een andere glyfosaat bron zou zijn in Europa, anders dan het gebruik van herbiciden. De data in de publicatie van Schwientek et al. wijzen er juist op dat het gebruik van glyfosaat nog niet is verminderd ten gevolge van (recent) veranderde wetgeving en dat het illegale gebruik van het herbicide in met name stedelijk gebied nog steeds een probleem is dat strenger moet worden aangepakt.
Commentaar-artikel
Harry H. Tolkamp, Roberta (C.H.M.). Hofman-Caris, Comment on “Glyphosate contamination in European rivers not from herbicide application?” By M. Schwientek, H. Rügner, S.B. Haderlein, W. Schulz, B. Wimmer, L. Engelbart, S. Bieger, C. Huhn; Water Research Volume 263, 1 October 2024, 122140, page 1–10, Water Research, Volume 272, 2025, 122965, ISSN 0043-1354,
https://doi.org/10.1016/j.watres.2024.122965
Oorspronkelijke bericht:
Glyfosaat kennen we vooral als bestrijdingsmiddel onder de merknaam Roundup. De stof ligt al jaren onder een vergrootglas en is door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) inmiddels als ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’ bestempeld. Desondanks is het middel in de EU eind vorig jaar weer voor tien jaar goedgekeurd. Het belandt ook in onze rivieren. Tot nu toe werd altijd gedacht dat dit kwam door de landbouw, maar dat blijkt niet het geval volgens een grote meta-analyse van Europese en Amerikaanse data van waterbeschermingsinstanties uit onder meer Nederland, Duitsland, de VS en Zweden.
Lees het volledige artikel op Scientias.nl