Berichten over Onderzoek: nieuws

In september 2008 is de ParkFit studie gestart, onder leiding van de afdeling neurologie van het Universitair Medisch Centrum St Radboud in Nijmegen. In de ParkFit studie worden de effecten van twee fysiotherapeutische begeleidingsprogramma's met elkaar vergeleken. Hierdoor kan er meer inzicht verkregen worden over wanneer en bij wie fysiotherapie het beste effect heeft, zodat in de toekomst de behandeling nog meer op maat gegeven kan worden.

Lichttherapie en strakke slaapschema’s verminderen depressieve klachten en slaapproblemen bij mensen met de ziekte van Parkinson. Dit concludeert psychiater Sonja Rutten in haar promotieonderzoek. ‘Door lichttherapie neemt de kwaliteit van slaap van deze patiënten toe’. Rutten promoveerde op vrijdag 1 februari bij Amsterdam UMC.

Psychose bij de ziekte van Parkinson (ZvP) wordt gekenmerkt door hallucinaties en wanen. Het is de voornaamste oorzaak van invaliditeit en verpleeghuisopname en het heeft belangrijke gevolgen voor de kwaliteit van leven van zowel patiënten als mantelzorgers. Er wordt geschat dat tot maximaal 60 % van de patiënten met de ZvP een psychose kan krijgen tijdens het beloop van de ziekte. Buiten psychose is een cognitieve stoornis, waaronder dementie, een ander veelvoorkomend en invaliderend niet-motorisch symptoom bij mensen met de ZvP. Een aantal studies vermelden een sterk verband tussen een cognitieve stoornis en psychose bij de ZvP. Het is daarom belangrijk dat een antipsychotisch medicijn voor mensen met de ZvP ook veilig is bij een cognitieve stoornis.  

Het klassieke medicijn levodopa dat klachten vermindert bij Parkinson kan zonder probleem bij de eerste symptomen van de ziekte worden gebruikt. Dit heeft geen negatieve gevolgen voor de patiënt op de lange termijn. Een bijna zeven jaar durend onderzoek onder leiding van Amsterdam UMC heeft aangetoond dat artsen niet terughoudend hoeven te zijn bij het voorschrijven van het middel. Een publicatie hierover verschijnt vandaag in de New England Journal of Medicine.

De ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door verlies van hersencellen, chronische ontsteking van zenuwcellen, en opeenhoping van het eiwit α-synucleïne. De link tussen deze kenmerken is nog niet compleet duidelijk, wat het moeilijk maakt om een effectieve therapie te vinden. Onderzoekers aan de University of Queensland deden hier onderzoek naar, en zijn tot belangrijke inzichten gekomen.

Een aspect waaraan de laatste tijd gelukkig steeds meer aandacht aan wordt besteed, is de zorg voor de mond van mensen met de ziekte van Parkinson. Verminderde handvaardigheid bij het tandenpoetsen, verandering van eetpatroon of moeite met het bezoeken van een tandarts of mondhygiënist zijn voorbeelden van oorzaken die kunnen leiden tot achteruitgang van de gezondheid van de mond. Tot voor kort waren wel enkele kleinschalige onderzoeken naar de mondgezondheid van mensen met de ziekte van Parkinson verricht, maar een goed overzicht van het totaalbeeld was niet voorhanden.

Door: Sonja Rutten

De ziekte van Parkinson (ZvP) wordt over het algemeen vanuit het medisch model benaderd, waarmee het gesprek tussen de mens met parkinson en de (para)medische professional vaak beperkt wordt tot het bespreken van symptomen en behandeleffecten. Uit gesprekken met mensen met parkinson blijkt echter dat de subjectieve beleving van de ZvP een heel scala aan lichamelijke, emotionele, sociale en maatschappelijke factoren omvat, die niet geheel tot recht komen binnen dit medische model.

In 1817 publiceerde James Parkinson de eerste uitgebreide beschrijving van de ziekte van Parkinson in ‘’An Essay on the Shaking Palsy’’. Hoewel de ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door veel symptomen, heeft James Parkinson ervoor gekozen om het ‘shaken’ of trillen in de titel op te nemen. 

De afdelingen Neurologie en Neurochirurgie van Rush University Medical Center in Chicago gezien als een van de besten in de Verenigde Staten. Het Movement Disorders team (bewegingsstoornissen) van Rush is een van de grootste en meest ervaren in zijn soort, dat onder andere gespecialiseerd is in de ziekte van Parkinson. Binnen deze sectie heeft het Deep Brain Stimulation (DBS) team, met neuroloog Leo Verhagen Metman en neurochirurg Sepehr Sani, vele jaren ervaring met DBS operaties om symptomen gerelateerd aan de ziekte van Parkinson te behandelen. Sinds enkele jaren heeft het DBS team van het Amsterdam UMC een samenwerkingsverband opgebouwd met DBS team van Rush op het gebied van wetenschappelijk onderzoek.