Archief

Mijn DBS-reis, op weg naar De Beste Sabine?

Afgelopen week kreeg ik van mijn lief deze vraag. Nu alles zo’n beetje afgerond is qua werk etc. wat is je diepste wens, droom, verlangen voor dit moment? En ik snap dat het niet realistisch is dat je spontaan beter bent. Maar meer gezien de situatie hoe die nu is.

De activiteiten van Yoppers Café Emmeloord zijn de plek waar jonge mensen met parkinson(isme), hun naasten en overige belangstellenden uit de regio elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen kunnen uitwisselen.

Ik zit bij de orthodontist voor controle van de beugel van mijn dochter, maar mijn ogen lijken steeds dicht te willen vallen. Ja iedereen is wel eens moe, maar die allesoverheersende, totale vermoeidheid is echt wat anders.

In de afgelopen twee weken zette ik een deel van mijn fotoarchief en teksten van en over tante Rie (Maria) op mijn stamboomsite. Ik las meteen ook wat ik plaatste. Ik was opnieuw onder de indruk van haar moed en flexibiliteit. 

Dat ik niet gereanimeerd wil worden is vastgelegd bij mijn huisarts en staat sinds vorige maand ook in mijn dossier in het ziekenhuis.

Woensdag 3 juli was het afscheid van mijn team. Ik had aangegeven dat ik het eenvoudig wilde houden, een kopje koffie en een glaasje en verder niet teveel poespas.

De Parkinson Vereniging heeft een stand die wordt geplaatst bij parkinson-gerelateerde symposia en congressen en bij Parkinson Cafés en externe bijeenkomsten. 

Voor het team van standmedewerkers zijn wij op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.

Het weinig eten door de griep maakte dat ik last kreeg van mijn maag door de handvol pillen en voedingssuplementen die ik dagelijks slik. Ik dacht: als ik nou eens voor de helft stop met de levodopa tegen de ziekte van Parkinson, dat scheelt al een flinke slok. Van tien pillen verspreid over de dag naar vijf.