Archief

Gastblog door Jos Voeten

In mijn blog Van onbewust onbekwaam naar bewust bekwaam kwam de automatische piloot al ter sprake. Bij mensen met de ziekte van Parkinson is deze automatische piloot aangetast. Wat regelt die piloot nog meer en wat zou ik dan bewust moeten gaan overnemen?

Jorik Nonnekes heeft van NWO een Vidi-beurs ontvangen voor parkinson-onderzoek. 

Patiënten een stem geven: in de spreekkamer, de politiek, bij zorgverzekeraars én in het nieuws. Dat is de inzet van Patiëntenfederatie Nederland, die ruim 200 patiëntenorganisaties vertegenwoordigt. Via het referentenpanel praten patiënten ook mee over onderzoeksprojecten. Volgens Laura Diepeveen levert dat betere studieresultaten op.

In mijn vorige blok vertelde ik over een bult op mijn hand die operatief verwijderd zou gaan worden. Ik was best een beetje bang, mede door mijn slechte ervaring met mijn vorige operaties.

Mijn DBS-reis, op weg naar De Beste Sabine?

In juni besloot ik wat meer te gaan fietsen. Iedere keer als ik naar het dorp fietste, probeerde ik de elektrische ondersteuning lager te zetten. Vaak stond die nog op 'sport' of 'turbo', want dat fietst natuurlijk lekker makkelijk. Maar nu wilde ik mijn beenspieren wat meer aan het werk zetten. Ik had me namelijk ingeschreven voor Bike voor Parkinson op 7 september in Valkenburg.

Het Centre for Human Drug Research (CHDR) in Leiden doet onderzoek naar een mogelijk nieuw middel voor de behandeling van de ziekte van Parkinson. De huidige behandeling van de ziekte van Parkinson onderdrukt sommige symptomen, maar vertraagt de verergering van de ziekte niet.
Uit eerder onderzoek is gebleken dat ongeveer 15% van de mensen met de ziekte van Parkinson een verandering heeft in het DNA, specifiek in het GBA1 gen. Het GBA1 gen zorgt ervoor dat een stofje genaamd GCase wordt aangemaakt.

Op vrijdag 18 oktober 2024 verdedigt Panagiotis Kelefiotis Stratidakis het proefschrift 'Investigating bacterial contributions and novel inhibitors to enhance levodopa efficacy in Parkinson's disease' aan de Rijksuniversiteit Groningen.

‘Huh, dat is raar', dacht celbioloog Anton Steen toen hij op een zaterdagochtend in coronatijd een regulier experiment op het lab deed. Hij zag namelijk het tegenovergestelde van wat hij verwachtte. Dus deed hij het nog een keer. Maar het resultaat bleef gelijk. Toen realiseerde hij zich: dit zou wel eens belangrijk kunnen zijn.