Archief

Gastblogger Dienke Cazemier (64) woont met haar man en twee Hollandse Smoushonden grotendeels in Normandië aan het eind van een doodlopend weggetje. Na jaren vage en onduidelijke klachten heeft ze zelf haar diagnose gesteld en die bevestigd gekregen. Ze schrijft al jaren blogs maar dat raakte het afgelopen jaar in het slop. Ze werkt als online redacteur voor een niche-tijdschrift.

Niemand weet wat zijn of haar toekomst zal brengen, slechts een paar dingen weten we zeker, met het ouder worden gaat het allemaal wat minder soepel en vroeg of laat geef je de pijp aan Maarten. 

Het moest er maar eens van komen bedacht ik mij een paar dagen geleden. Ik dacht dat het erover praten me wel zou lukken, maar dat valt best wel tegen. Weet je, ik bedenk me wel meer of neem van alles voor, maar… dan komt het er om een of andere reden niet van.

Britse wetenschappers zeggen een test te hebben ontwikkeld waarmee al in een vroeg stadium kan worden vastgesteld of iemand parkinson heeft. Dat lukte dankzij Joy Milne, een Schotse vrouw die het uitzonderlijke talent heeft dat ze de ziekte kan ruiken. (Bron: RTL Nieuws)

U kent het dilemma wel. Het is niet uw dag, u vergat u middag medicijnen, u brandde uw vingers aan de pan met chili con carne die daardoor op de grond flikkert.

Gisteren reed ik per ongeluk de afslag voorbij naar het revalidatiecentrum en vandaag wist ik opeens mijn pincode niet bij de kraam op de markt. Er is helemaal niets ernstigs gebeurd, dus er is niets aan de hand, toch?

"Tussen augustus 2014 en mei 2016 volgde ik met mijn camera het ziekteproces van Jan Stoof, die leed aan de ongeneeslijke ziekte MSA. In mei 2016 is hij na euthanasie overleden", aldus Milvia Luijendijk.

Hoe begin je je eerste blog over het hebben van de ziekte van Parkinson? Een pakkende titel is al een goed begin, vind ik zelf.

Geleidelijk aan heb ik steeds meer last van mijn buik gekregen. Ik heb regelmatig een heel vervelend vol gevoel in mijn buik. Vooral als ik veel eet, wat ik dus niet meer doe.