Berichten over Blog

Terugkijkend op april was dat een druk maandje. Na de Corona-rust is het wennen aan al die sociale verplichtingen. Mijn bloeddruk schoot ineens, midden in de nacht , omhoog. Normaliter is mijn bloeddruk laag: 106-69-78, nu ineens 169-99-85. Ik kan je vertellen dat ik me helemaal niet goed voelde. Hartkloppingen, benauwd, ik dacht even dat ik het loodje zou gaan leggen. Gelukkig zakte het na een uurtje af. Ik ben er nog 😉.

Een lied dat je in alle vezels raakt, zeker als hij gezongen wordt door Lee Towers. Vandaag was er weer een moment waarop ik het nummer even iets harder dan gebruikelijk uit de luidsprekers liet schallen.

Bij de ziekte van Parkinson horen pillen, veel pillen. En dus ook veel strips en potjes waar die pillen in zitten. De potjes zijn voorzien van een kinderbeveiliging en daar zit hem het probleem.

De neuroloog zei tien jaar geleden tegen Hans: “Meneer Gerretsen u heeft Parkinson, maar daar gaat u niet dood aan.” 

Het zijn roerige tijden. Corona is na twee jaar nog maar net enigszins onder controle of het volgende virus dient zich alweer aan. En deze variant is zo mogelijk nog moeilijker te bestrijden dan alle voorgaande Corona mutaties.

Vermoeidheid speelt mij regelmatig parten. Het is geen vermoeidheid die ik relateer aan slaapgebrek.

Ik slik mijn cynisme in. Ik begrijp de verwarring. Ik weet ook wel dat er een zekere overlap tussen ouderdomsklachten en parkinson bestaat.

Voor controle is nodig dat je de feiten kent. Wie feiten wil kennen moet nieuwsgierig zijn. Wie nieuwsgierig is, stelt vragen. Wie vragen stelt, vindt af en toe een antwoord. Dat maakt je niet alwetend.

Parkinson heeft me er van bewust gemaakt, hoe gevoelig ik ben voor wat anderen er wel niet van zullen vinden.