Berichten over Blog: denken en emotie

Rik Bronkhorst schreef deze blog naar aanleiding van de documentaire 'Samen alleen'.

Rik Bronkhorst maakte een vlog met als thema 'Parkinson, ieder heeft zijn eigen pad te gaan'. Hierin vertelt hij over de lichamelijke en geestelijke verschijnselen van parkinson en dat die voor iedereen verschillend zijn. Ieder heeft zijn eigen pad te gaan. De kunst is de moed erin te houden en te kijken naar wat nog wel kan.

Vandaag is de dag, hij komt maar één keer.

“There I’m all alone again
And it seems as though it’s never been so bleak
With the price still in my hands
I’m led away forward a fate I cannot flee
Broke a bargain on my end”

Het is al eind maart. Tot nu toe had ik deze maand geen inspiratie voor een blog.
De afgelopen weken heb ik weer redelijk fijn kunnen lopen, maar na een km of 8 á 9 is de accu eigenlijk wel leeg.

“Heb je het al een plekje gegeven?” Midden in de Albert Heijn, vanachter haar volle boodschappenkar, kijkt ze me aandachtig aan. Ik ben even met stomheid geslagen, overweeg een antwoord, maar mompel zoiets als “Sorry, ik heb haast” en loop zo snel mogelijk door.

Ik lees en hoor regelmatig verhalen van koppels waarvan beiden te kampen hebben met een chronische aandoening danwel met een ziektebeeld waarbij dat van de een niet onderdoet voor dat van de ander. Op zo’n moment reflecteer ik dat ook naar mijn/onze situatie. En dan gaan de raderen draaien.

Na een radiostilte van ruim twee maanden ben ik weer eens in de pen geklommen. De weken vliegen om, het gaat veel te hard…

De ziekte van Parkinson is een complexe ziekte en heeft zoals we weten niet alleen te maken met de zichtbare motorische symptomen. Als je 10 verschillende ervaringsdeskundigen op een rij zou zetten en een omstander zou vragen de mensen aan te wijzen die parkinson hebben, zou de persoon er misschien één of twee uithalen die aan de standaardkenmerken van parkinson voldoen. Zonder te herkennen dat de anderen ook tot dezelfde doelgroep behoren.