Archief

Het doel van het Slow-SPEED onderzoek is om mensen met een REM slaapgedragsstoornis, die géén parkinson hebben, gedurende twee jaar lang meer te laten bewegen. Dit willen de onderzoekers bereiken met behulp van een motiverende app op de mobiele telefoon en het dragen van een onderzoekshorloge van Fitbit.

Verbazingwekkend is het. Vandaag was de dag, de dag dat ik voor controle terecht kon in het Radboud. Vol verwachting heb ik toegekeken hoe ik gekoppeld werd met de laptop en hoorde uiteindelijk hoe de arts bevestigde dat ik gewoon nog op 2.0 stond ingesteld, programma 1.

Gek is dat hoe dat werkt, in principe is er niks anders dan dat er vorige week was, en toch draait mijn hoofd overuren en legt verbindingen die er misschien helemaal niet zijn. Ik had gisteren echt een ontzettend slechte dag. De slechtste dag sinds tijden. Ik was het grootste gedeelte van de dag off, en dat maakte mij onzeker en zorgde ervoor dat mijn brein een loopje met me heeft genomen.

Ik ben de woonkamer ontvlucht. Het is 20.00 uur en zoals gebruikelijk ben ik off. Ik heb wel een pil genomen, maar dat zal vast nog even duren voordat hij gaat werken.

Met dit wijzigingsbesluit wordt in het Besluit gewasbeschermingsmiddelen en biociden(alternatieven chemische gewasbeschermingsmiddelen) een grondslag opgenomen om bij ministeriële regeling het gebruik van alternatieven voor chemische gewasbeschermingsmiddelen te kunnen verplichten. Het gaat daarbij onder meer om alternatieven voor het toepassen van glyfosaathoudende middelen voor het doodspuiten van grasland, groenbemesters en vanggewassen. De alternatieven dienen te voldoen aan de criteria noodzakelijkheid, evenredigheid en geschiktheid.

Ik weet dat de titel van deze blog nogal heftig overkomt. Maar helaas is dit op het moment ook de realiteit. In alle opzichten lopen de zaken niet helemaal op rolletjes. Die verdomde James zet overal de stok tussen de spaken en dit leidt tot een ongekende worsteling met de altijd aanwezige pijn en toenemende stijfheid van de spieren.

Gastblog door Hans van Geluk

Snuif de zee, ik heb altijd gezegd dat de zee mijn enige vrouw was, als zeebonk op de sleepboot gaf zij, de zee haar wilde onstuimige lichaam vol van zwoele en wilde golven, en ineens intens rustig kalm en omarmde ze mij met haar wondermooie schuim.

Mijn DBS-reis, op weg naar De Beste Sabine?

Mijn vrouw vertrouwt nog steeds op mij. Maar de praktijk wijst uit: dat kan niet meer.