Archief

In 2016 heeft de Parkinson Vereniging subsidie toegekend aan het project 'Apomorfine bij parkinsonpatiënten met visuele hallucinaties: een gerandomiseerd, placebo-gecontroleerd, dubbelblind onderzoek'.

Tijdens de allereerste afspraak met de Parkinsonverpleegkundige, begin 2016, zei ik zelfverzekerd: ‘Het is dat u wéét dat ik Parkinson heb, anders had u het waarschijnlijk niet eens gezien.’                                                                                                       
‘Jawel hoor, ik zag het meteen.’
’Hoe dan?’
’U knippert heel weinig met uw ogen.’ 

In de spreekkamer van de neuroloog ligt de nadruk vaak op de bewegingsklachten die bij de ziekte van Parkinson horen, en de effecten van medicatie die hiervoor voorgeschreven wordt. De beleving van het leven met parkinson gaat echter over méér dan bewegingsklachten en medicatie.

Zo’n 20 jaar geleden begonnen enkele Australische onderzoekers aan de ontwikkeling van een draagbaar apparaatje dat de bewegingen van parkinsonpatiënten continue kan registreren en analyseren. Die ontwikkeling was succesvol, zodat er in 2007 een bedrijf is opgericht om het apparaat commercieel beschikbaar te maken.

Het is wetenschappers van het Maastricht UMC+ en het Duitse Max Planck Instituut gelukt om via een magnetisch veld hersengebieden te stimuleren bij muizen die werden ingespoten met elektrisch geladen nanodeeltjes. 

Slaapstoornissen komen veelvuldig voor bij de ziekte van Parkinson, in het bijzonder overmatige slaperigheid overdag (excessive daytime sleepiness: EDS) waar volgens studies tot 50% van alle mensen met parkinson aan lijdt.

De focus van onze onderzoeksgroep ligt op het ontstaan van apathie na diepe hersenstimulatie (DBS) voor de ziekte van Parkinson. Vanuit de literatuur zijn er verschillende studies geweest die aangeven dat er door stimulatie van de nucleus subthalamicus (STN) apathie zou ontstaan, echter zijn er ook studies die aangeven dat er geen verband is.

Wie op internet zoekt op ‘Parkinson’, vindt er zichtbare en onzichtbare kenmerken en symptomen van de kwaal te over. Je hoeft niet lang te zoeken om erachter te komen dat Parkinson (1) idiopathisch, (2) progressief en (3) chronisch is. Moeilijke taal voor: oorzaak onbekend (1), het wordt alleen maar slechter (2) en het gaat nooit meer over (3). 

Van de diagnose zelf was ik niet eens het meest geschokt. De grootste dreun was dat ik ruw werd wakker geschud uit het naïeve idee dat mij niets kon overkomen. Links en rechts vielen naasten en vrienden om of werden ernstig ziek, maar mij kon niets gebeuren.